RPG

Darvi przytaknął i ruszył powoli.
Twój środek ciężkości jest zaburzony lecz po krasnoludzie nie widać nic. Tak jak by na nim krzyk i pisk nie zrobiły wrażenia.
Dalsza droga była spokojna. Przeszliście Fortecę Rusth Gorth i ruszyliście na północny-zachód do Osgiliath.
Marsz przez 3 godziny był ciężki a wasze zapasy wody przez panujący skwar w lasie nieco się uszczupliły. Po 3 godzinach słońce kieruje się na zachód więc kwestia ściemnienia to kilka godzin. powinniście dotrzeć na miejsce przed zamknięciem bram miejskich.
Jednak tuż po przerwie na posiłek, napitek i lekkie zregenerowanie sił. Samotny oszczep wbil się w drzewo o które był oparty Darvi.

Głos 1:
-Ksss. Pierdolone karły jak by był wyższy na pewno bym go upolował szefie.

Głos 2:
-Spokojnie tępaku. -dao się słyszeć tępę uderzenie.

Głos 1:
-Au au au. Za co szefie.

Kolejny oszczep poleciał jednak Darvi rzucił sie za drzewo a grot utwił w pniu.

-To rabusie lub dezerterzy Samantho. -Darvi mówi cicho i wyraźnie bez oznak strachu.

Celując łukiem wypatrujesz potencjalnego celu. Nic nie wypatrzyłaś jednak usłyszałaś szmer na prawo w zaroślach i puściłaś strzałę.
Strzałą pomknęła i wbiła się w coś co z uderzyło głucho o ziemię. Prawdo podobnie jeden napastnik padł. Słyszysz kolejną skradającą się osobę na prawo przy drzewach.
Lecący oszczep na wprost wbił ci się niebezpiecznie blisko twarzy. Gdyby nie Twoja nad ludzka zwinność mogło by się to skończyć nawet zranieniem.
Darvi trzyma dłonie złożone w modlitwie i coś mamrocze. Jednak nie znasz tego języka.

Kolejna śmiercionośna strzałą powaliła wroga dostrzegłaś twarz jakiegoś mężczyzny ubranego w łachmany.
Kilka kamieni posypało się w Twoją stronę lecz pień drzewa zapewnił ci doskonałą ochronę.
Nadleciały z nad rzeczki.

A chwilę potem z okolicy Wielkiego dębu na wzniesieniu pomknął oszczep, który ugodził Darviego w nogę.
Krasnolud ryknął z bólu a magia rozproszyła się. Rana wygląda poważnie. Z całą pewnością Darvii przez jakiś czas nie będzie chodził.

Aktualnie sytuacja wygląda tak:

Darvii skrzywił się i oparł plecami o pień dorodnego dębu.
-Nie jest najgorzej kość nie ucierpiała. -złamał drze wiec oszczepu.
Syk bóli i jęk wyrwał się z jego piersi. Po czym zaczął mamrotać zaklęcie leczące.
W tym czasie Ty wystrzeliłaś strzałę jednak chybiła celu.  Mężczyźni znad rzeki przemieścili się starając nie robiąc hałasu. Jeden chce się schronić za dorodną sosnę przekraczając strumyk. Dwaj przesunęli się nieco do przodu i znów atakują z dystansu.
Oby dwa lecące kamienie chybiły o włos. A oszczepnik cofnął się za drzewo. Nie atakuje to dziwne.
Jeden kamień lecący od Twoich pleców odbił się od pnia chybiając a drugi ugodził Cię boleśnie w kręgosłup. Syknęłaś z bólu.

Aktualna sytuacja wygląda tak:

Nie jest ona za ciekawa jesteś flankowana przez dwóch mężczyzn w łachmanach. Przy pasach mają tylko zakrzywione noże.

Strzałą chybiła celu przelatując koło głowy napastnika.

Wróg 1:
-Dorwę Cię szmato!!! - z tym okrzykiem rzucił się na ciebie.

Ostrze noża zagłębiło się w twoim brzuchu. Rana boli a ból rozlewa się falami po całej jamie brzusznej. Krew sączy się. Czujesz jej lepkość i ciepło na ciele.
Kolejny napastnik podleciał i chwilę potem wbił swój nóż w twoje udo.

Wróg 2:

-Nie zabijaj jej jest urodziwa. Zerżniemy ja a potem zabijemy. -oblizał lubieżnie usta.

Kolejni rozochoceni wyczynami swoich towarzyszy puścili się biegiem w twoim kierunku.

Wróg 3,4 i 5:

-Zostawcie też coś dla nas!!! -krzyknęli zgodnie.

Mężczyzna ze wzgórza z oszczepem w ręku rzucił w Darviego jedna grot wbił się w drzewo, które zapewniało mu ochronę
^Cholera spudłowałem. -i ruszył biegiem w waszym kierunku.
To był jego ostatni oszczep.
Kiedy już myślałaś, że to koniec usłyszałaś świst i wróg za sosna został przebity na wylot bełtem. Rzęził jeszcze chwilę po czym padł w kałuży własnej krwi.
Darvi rzucił na ciebie leczenie i polepszył twój stan zdrowia.
*Samantho nie poddawaj się Moradin jest z nami. -zaczął się znowu modlić.

Aktualnie sytuacja wygląda tak:

Wyciągnęłaś nóż jednak zrobiłaś nie udolny nim zamach co dał twym wrogą okazję do obezwładnienia Cię.
W szamotaninie nie mogli cię  pewnie uchwycić i wyślizgnęłaś im się uwalniając się od broni wroga. Kolejna fala bólu rozeszła ci się po ciele. A krew cieknie z twojego brzucha a lewe udo  oli przy najmniejszym chodź by ruchu. Krew leje się bardziej obficie a brzegi rany są poszarpane.

Wróg 1:

-Trzymaj tą dziwkę!!! -podniósł nóż do góry i oblizał ostrze.

Wróg 2:

-Przecież ją trzymam imbecyle!!! -zerknął na zakrwawione ostrze noża.

Kolejny bełt trafi prosto w wroga który oblizywał nóż. Jego mózg obryzgał twoją twarz i jego towarzysza. Darvi próbował wstać jednak opadł bezwładnie opierając się o pień.
Jeden z wrogów z nożem w ręku próbuje zakraść się do Darviego a herszt tej bandy podniósł oszczep. Ta walka się przedłuża. Nie znany ci sprzymierzeniec eliminuje po kolei wrogów zagrażających tylko Tobie.

Jednak chwilę potem padli dwaj napastnicy od bełtów wyszczerzonych przez kobiety z kuszami w ręku. Pojawiły się nagle na polanie. Najmłodsza z nich nieudolnie strzeliła a napastnik rzucił nożem, który utkwił jej w szyi. Padła na kolana trzymając się za ostrze rzężąc agona lnie. Czerwona piana pojawiła jej się na ustach po czym upadła bez czucia patrząc się szklistymi załzawionymi oczyma w niebo.

Aktualnie sytuacja wygląda tak:

Kiedy Ty chroniłaś Darviego najbliżej ciebie napastnik podleciał i próbował cię ciąć w plecy. Jednak twój refleks ocalił ci skórę.
-Głupia szmato. Nie odwracaj się od wroga plecami!!! -słyszysz kobiecy krzyk.
A oszczep przebił ci nogę. Zamroczyło cię i padłaś wijąc się z bólu. Krew obficie leci z wielkiej rany w lodce. jesteś unieruchomiona. A łuk wypadł ci z dłoni. Jesteś rozbrojona nie licząc małego noża do oprawiania skór.
^Samantho!!! -słyszysz przytłumiony głos Darviego. -Tracisz dużo krwi!!! Samantho!!! - głos słabnie.
Resztę widziałaś jak przez mgłę.

Kiedy się obudziłaś byłaś w bandażach a Darviego nie było.

-Głupi Szmata!!! -poczułaś uderzenie w policzek.
Szczypie bardzo mocno. W ustach czujesz posmak krwi.
-Twoje nie doświadczenie kosztowało moją podwładną życie i Twojego Towarzysza. -zrzuciła cie na podłogę z posłania.
Dalej dostrzegłaś białą twarz Darviego. A obok twarz młodej dziewczynki. Maksymalnie 15 letniej.
-On i ona mieli przed sobą życie jednak przez Ciebie umarli. W sumie nie. Ty ich zabiłaś. Swoją słabością Pizdo!!! -krzyknęła Ci do ucha. -On wskrzesił Cię kiedy umarłaś. Sam oddał życie. Cenny dar zmarnowany na taką szmatę. -splunęła Ci w twarz. -Jesteś mu coś winna i jej. -zaciągnęła cie nad ich twarze. -Przyjrzyj się uważnie. Nie żyją. A Ty podłą dziwko jesteś cała. Twoją pokutą będzie wstąpienie do zakonu czy tego chcesz czy nie. Będę osobiście mieć cię na oku szmato. -pościła cię obok trupa Darviego. -Pożegnaj się zaraz odbywa się pogrzeb. Ich ciała zostaną spalone a Ty odpracujesz pochówek krasnoluda i jego nagrobek. Specjalnie wybrałam najdroższy. Jak miał na imię? -złagodniała ale jej oczy płoną gniewem.

Kobieta która do Ciebie mówi wygląda tak: