RPG

Niesienie jelenia nie było łatwe co i rusz jego okazałe poroże zaczepiało się o gałęzie i krzaki co spowalniało marsza.
Dervi siedzi przy ogniu i rysuje dziwaczne runy na ziemi.
Kiedy się go zapytałaś otrząsnął się z zamyślenia.
-Wybacz Samatho nie słuchałem cię. Mogła byś powtórzyć pytanie. -odwrócił się w twoją stronę i uśmiechnął. -A wiem już. Mi obojętnie. -uderzył pięścią w otwartą dłoń.
Dostrzegłaś, że niedawno przycinał brodę. Teraz ma ją upiętą na siedem spiżowych spinek. Kiedy go poznałaś miał zaledwie trzy.
-Tak sobie myślałem Samamtho, że twoje ubrania proszą się o należyty odpoczynek. -podniósł się.
Sięga ci pod piersi. Co wygląda komicznie patrząc na jego zarost. Jeszcze nigdy nie spotkałaś innego przedstawiciela jego rasy.
Oporządzanie jelenia poszło ci sprawnie. Skóra uszkodzona jest na szyi ale cała głowa z porożem jest nie naruszona. Kiedy wybebeszyłaś zwierze Dervi usunął wnętrzności do wcześniej wykopanego zagłębienia. Teraz po porcjowałaś mięso a twój przyjaciel wziął spore kawałki na ruszt i smaży. Resztę zawiązałaś w liście i skóry.
Kiedy ty oczyszczałaś skórę z resztek mięsa i tłuszczu on piekł mięso. Skończyliście w tym samym czasie.
-Proszę dla ciebie. -wręczył ci kawałek i sam usiadł z podobnym obok.-Wiesz co zrobisz z nadmiarem mięsa skórami? -ugryzł potężny kęs.

Uśmiechnął się i odłożył mięso na bok.
Sięgnął za pazuchę i wyciągnął pergamin.
-Spisałem parę potrzebnych rzeczy. -zaczął czytać. -Mydło, sól, nóż do oprawiania skór, osełkę, kilogram żelaza, świece, krzesiwo, 2x bukłak, 5 litrów oliwy, latarnię górnicza, szpadel, 2x posłanie zwijane, 2x koce, kłębek szpagatu (15m), linę konopną (15m). To są niezbędne rzeczy jakich nam brakuje. Resztę sami wytwarzamy. A... -wyciągnął pióro i coś dopisał. -Płócienny namiot. Przyda się jeśli nie będzie czasu na zrobienie szałasu. -chwycił za mięso i zrobił kęsa. -Piwo też by się przydało oraz kilka zapasowych ubrań. Jeśli nie masz nic przeciwko dopisał bym do listy. Sam nie posiadam pieniędzy i dziwnie mi jest polegać na Tobie zawsze Samantho. -opuścił wzrok na dół.
Wokół panuje cicha i ciepłą atmosfera a zapach pieczonego mięsa z ziołami unosi się w powietrzu.

Krasnolud uśmiechnął się i popatrzył na Ciebie zamyślony.
-Zapewne nie na wszystkie ale na część tak. Poza tym co do polegania Moje Bóstwo obdarzyło mnie mocą uzdrawiania jednak nie chciał bym abyś zbyt często na niej polegała. Rany są paskudne a magia przyspiesza tylko czas ich leczenia. Nigdy nie wyeliminuje skutków ich a czasem wręcz pogorszy sprawę. -ugryzł mięcho ponownie.
Zzuł je przez chwile w ciszy po czym znów zabrał głos.
-Tak w ogóle nie chcę abyś walczyła. - znów wrócił do jedzenia.
Ogień trzeszczy i daje miłe ciepło. A las szumi spokojnie i łagodnie. Niesie zapach traw i żywicy, W oddali słychać dzięcioła stukającego w pień drzewa. Dzień jest bardzo spokojny. Nie to co kilka lat temu gdzie grasowali tu zbrojni. I było niebezpiecznie a zwierzyny prawie nie było.

Krasnolud uśmiechnął się i po pięciu minutach od rozmowy kiedy zjadł. Zaczął pakować wasze rzeczy kiedy skończył jeść. Przedtem obmył dłonie i twarz w zagłębieniu z wodą. Aby nie zafajdać tłuszczem waszego dobytku.
-Jak dobrze pamiętam o zmierzchu powinniśmy dotrzeć do bram miasta. -sznuruje skórę jelenia i jego głowę oraz mięso na jeden pakunek.
Wasz dobytek skromny spakował w drugie zawiniątko. Po czym odłożył na bok i odszedł na bok aby odrzucić resztki.

Krasnolud uśmiechnął się i dzwignął bez problemu zwierze i ruszył powolnym krokiem.
Sama podążyłaś przodem ponieważ bez przewodnika Twój towarzysz zgubił by się na pierwszej gęstwinie.
Droga do Osgiliath przez lasy Pinterask nie są niedzielnym spacerkiem a kilku godziną morderczą przeprawą. Po drodze na brzegu Morza Sargasts majaczy Rusth Gorth forteca Ironasir a u podnóża jej majaczy osada. las wokół niej jest wycięty na miejsce dla pół uprawnych. Z przystani osady mogła byś się dostać szalupą do portu w Osgiliath kosztowało by Cie to srebrnika od osoby. Od tego miejsca do miasta masz jeszcze od 6 do 8 godzin marszu.
Krasnolud spojrzał na budowlę i dostrzegłaś w jego oczach jakąś iskierkę.

-Pewnie Ci nie mówiłem ale mój lud lubuje się w fortecach. Wznosimy je masowo. Żyjemy pod ziemią lub na stromych wzgórzach albo górach. Ta forteca przypomniała mi dom. Wiesz chyba co mam na myśli. Kiedyś na południe stąd znajdował się mój klan jednak zniknął z niewiadomych przyczyn. -widać, że posmutniał. -Krewniacy, którzy go opuścili osiedlili się w głębi wyspy. A ja jako ich potomek chciałem zbadać nasze korzenie. Jednak oddzieliłem się od reszty ekspedycji i prawie zginałem w tych lasach. Gdyby nie Ty Samantho wyzionął bym ducha. A tak jak mówiłem my krasnoludy jesteśmy honorowym ludem. Tego długu wdzięczności nigdy nie spłacę. Dla tego też będę podążał za tobą wszędzie. -uśmiechnął się promieniście.
Las stał się rzadszy a Ty widzisz w oddali grupę czterech zbrojnych patrolujących las. Widać, że kogoś szukają. Po ich wyposażeniu widać, że to nie strażnicy. Odziani są w ciężkie płytowe zbroje.

Dervi zastygł bez ruchu za twymi plecami. Nie do końca widzisz co robią tam jednak do twych uszu dotarło jak rozmawiają

Zbrojny 1:
-Cholera jasna że taż na nas wypadło. -w coś uderzył.
Zbrojny 2:
-Nie narzekaj Thangh. Mogło być gorzej. -schylił się i prawdo podobnie coś ogląda.
Zbrojny 3:
-Rozkaz to rozkaz. -wbił włócznię w ziemie i zdejmuje hełm.
Zbrojny 4:
-Ty jak zawsze przestrzegasz procedur Maghargh. -mężczyzna podniósł coś z ziemi.
To coś ocieka krwią.

Zbrojny 3:
-Masz coś do dodania szpetna kreaturo? -chwycił to coś za włosy.

Coś:
-Idź do piekła!!! -po tych słowach włócznia przebiła mu pierś.

Usłyszałaś pisk i krzyk, który napełnił twe uczy bólem. Z tej odległości takie skutki. Ci koło stwora pewnie są nieprzytomni lub głusi. Co pozwoli ci na przejście nie zauważoną tuż obok ich nosów.