RPG

Słyszysz tylko okrzyki ze strony przeciwnika Thiago i dławienie się czymś. Zdalnie sterowana zbroja Thiago jeszcze nie umie robić zwinnych i skomplikowanych ruchów, ale i tak jest niebezpieczna dla wrogów ze względu na swoją unikalną właściwość. Tak sobie myślisz, że Thiago powinno być gruntownie przebadane przez naukowców.
Królewski żołnierz po usłyszeniu Twojego rozkazu zręcznie ogłuszył rękojeścią ranną i bezbronną wojowniczkę i przetransportował ją w stronę jakiejś dziury otoczony kilkoma valariańskimi tarczownikami. Ta dziura to prawdopodobnie wejście do jednej z baz stacjonarnych. Wystrzeliłaś ze sporym impetem dwie równolegle lecące kule Mixranda w smoka, któy mimo że szybko leciał, został jedną trafiony i wyprowadzony z równowagi zwłaszcza, że kulka eksplodowała. Twoja energia pożytkowana na czary powoli się kończy, za to wzmocnienia możliwości fizycznych trwają w najlepsze. Wykorzystałaś to, i wleciałaś w głowę smoka z czarną pięścią, doprawioną eksplozją rukaru. Kolorowy smok został wbity w ziemię i valariańscy żołnierze będący blisko już idą okiełznać to bydle. Jednak fragmenty ziemi pozbawione barw przez ogień smoka zapadają się bardzo łatwo pod żołnierzami, ale to samo tyczy się wroga. Rycerz w kolorowej zbroi wplątał się w wir walki i teraz raczej na pewno nie ucieknie. Ty jesteś teraz w powietrzu i widzisz dokładnie wielkie legiony nieprzyjaciół.
W skład wielkiego oddziału wchodzi kilka milionów żołnierzy marynarki. Nie ma tam zbyt wiele sprzętu bojowego, są tylko rycerze, łucznicy oraz magowie na ziemi i smoczy jeźdźcy w powietrzu.
Po środku tego całego stada idzie powoli jakaś stara, wysoka, elegancko ubrana postać z gęstą, białą brodą. Na głowie ma generalską rogatywkę, na ciele ma śnieżno biały garnitur, do którego przymocowane jest mnóstwo błyszczących odznaczeń i orderów. Na plecach ma biały, mundurowy płaszcz, ale najbardziej rzuca Ci się w oczy to, że elegant ma cztery ręce, które jak gdyby nigdy nic są ubrane w ten ładny garnitur. Już wiesz, że starzec jest kosmitą, na dodatek jego widoczna skóra na dłoniach i twarzy ma morski kolor. Ci, co zdążyli już zobaczyć wyróżniającą się postać nie mieli wątpliwości, że jest to Generał Nexus, który przewodzi atakiem na Anihilatorów. Ale i tak raczej mało kto by go dostrzegł, gdyby nie dziwna poświata wokół niego. W promieniu jakichś 50 metrów wokół generała widać, jak w paranormalny sposób przestrzeń świruje, a mianowicie raz wyrastają drzewa, by po ułamku sekundy zgniły i się rozpadły, raz powierzchnia się deformuje by za raz się zrównać, potem z kolei pojawiają się rzeki i zielona trawka by po chwili wszystko uschło na jałową dolinę, a momentami to w ogóle nie ma w jego strefie nic prócz kosmicznej pustki. To wygląda tak, jakby wszystko w jego nietypowej aurze toczyło się na takim hardkorowym speedrunie w kółko, lub od losowego momentu.
Generał jest otoczony przez jakichś trzech mniejszych magów z kosturami, którzy stoją lekko zanurzeni w aurze Nexusa. Ze stacjonarek nacierają najlepsze oddziały valariańskie i walka na dobre przeniosła się poza fortecę.
A Ty już widzisz z góry, jak schowany za tarczownikami oddział łuczników sięga po strzały z kołczanów i podpala je pochodnią tęczowego płomienia. A rozstawione po bokach oddziały magów, równierz będące za tarczownikami, przygotowują jakieś silne, grupowe zaklęcie. Do kontrofensywnej formacji valariańskiej dołączył Likar Ognia z oficerami i oddziałem. Likarowi wpełzł na twarz uśmiech, gdy Cię zobaczył i na dzień dobry zesłał w sporą część marynarki potęży deszcz ognia, który już wprowadził chaos i wielkie, płonące komety dewastują tarczowników. Swoją drogą widzisz, że ognisty Likarek nie ma jednej ręki i jest mocno poturbowany, bardzo mocno się angażuje w bitwę.

Z tego co wiesz, to tylko zbroja ma na sobie klątwę, i z technicznego punktu widzenia nie da się nic z tym zrobić, dopóki nie zbada się dokładnie jak to działa. Ale to jest o wiele cięższe niż wynalezienie prochu. Jednaj można dojść po nitce do kłębka, ile dokładnie cm sześciennych budulca zbroi jest pod wpływem klątwy, albo cokolwiek innego związanego z tendencjami klątwy.
Znów skomunikowałaś się ze Sladerem i znów ma Wam posłużyć jako pokedex. - Po pierwsze, nie wchodzić w jego aurę, bo może w niej kontrolować czas wedle własnej woli. Po drugie, za wszelką cenę unikajcie jego czarów związanych z magią czasu, bo są w stanie Was załatwić na amen. Może wytworzyć gdziekolwiek strefę, w której jeśli się znajdziecie, to przepadniecie przez ultra szybki czas w niej płynący. Będę Wam na bieżąco przekazywał informacje o nim, muszę tylko zobaczyć go w akcji, ale trochę wiem do czego są zdolni magowie czasu. Jego moc służy mu także do naprawiania szkód, co czyni go wielkim prze chujem, którego zabicie graniczy z cudem.

Zaczęłaś szukać kolorowego rycerza, gdy nagle uderzyła w Ciebie błyskawica przywołana przez oddział magów. Byłaś w górze i stanowiłaś widoczny cel. Piorun mocno Cię przyprażył jesteś całkowicie sparaliżowana, jednak poczułaś ogromny przypływ mocy Vesper, i twój flet potężnie się naładował. Nie możesz się ruszać przez paraliż nerwów przez doznany szok, ale możesz ruszać sobą dzięki automatycznie spotęgowane Vesper. Znów chciałaś namierzyć tego tęczowego chłoptasia, lecz widzisz pięciu golemów z onyksu lecących na ciebie, by cię zmiażdżyć. Paraliż lekko ustąpił, a Ty nie wiedzieć czemu nie możesz użyć Vesper na onyksie, z którego są zrobieni. Jesteś na ziemi, jesteś otoczona przez bitwę, i masz pięciu interesantów, którzy się na Tobie skupili.

Flet przyjął sporą dawkę wyładowania energetycznego. Jego cecha to pobieranie energii z otoczenia, a już na pewno ładuje się, gdy oberwiesz z jakiegoś obszarowego zaklęcia. A co do Vesper, to jest on ściśle powiązany z elektrycznością, ale nie wiedziałaś, że tak zareaguje na uderzenie piorunem. Stopień naładowania wyznacza świecąca się powierzchnia fletu, który świeci się cały. Innym wyznacznikiem poziomu była też intensywność tego światła, wówczas najjaśniej świecił po zainkasowaniu nieskończenie dużej energii od króla Reebast.
Wysokie pokłady Vesper pozwoliły Ci roztrzaskać onyksowe golemy ziarnkami piasku. Myk z wciągnięciem poskutkował idealnie, został bowiem on wciągnięty i dziura się zacisnęła krusząc go jak krakersa. Jeden z Królewskich jest magiem błyskawicy i był niedaleko, znalazł sie za raz przy Tobie, gdy go wezwałaś. Jest to bitewny mag, który walczy za pomocą buławy zaklętej błyskawicami, oraz długim, jednoręcznym mieczem. Mógłby użyć na Tobie silnej błyskawicy i raczej byś wyszła z tego cało. W połączeniu z wampirzym ciałem, włosami samsonki i sayiańskiej energii życiowej Twoja wytrzymałość jest ekstremalnie wysoka i ten większy piorun po dłuższym zastanowieniu nie zrobił Ci większych szkód. Poza tym teraz jesteś w środku walki i wokół Ciebie setki osób używa jakichś czarów ofensywnych, także jest to uczta, z której flet bierze garściami.
Smok z kolorowymi łuskami w końcu został zasiekany po trudach i znoju, jednak Twoi żołnierze nie mają spokoju od tęczowego ognia, bo już spadają serie płonących strzał. Ze strony generała wylatują wielkie pociski z aury parabolicznym ruchem. Paru Twoich oberwało i poruszają się znacznie wolniej...

Królewski mag bez mitrężenia uniósł rękę ku górze, a nad Tobą pojawiła się wielka, czarna chmura burzowa w kształcie kuli. Kulista chmura otoczyła Cię i zaczęła wyładowywać na Tobie ładunki elektryczne. Poczułaś, że pod wpływem tejże błyskającej się chmury mogłaś wytworzyć kilkakrotnie razy więcej nano-robotów, ale panowanie nad nimi jest takie same. Flet zaświecił wręcz oślepiająco swoim blaskiem. Uaktywniłaś moc Bellstar i twoja wytrzymałość i siła fizyczna została nieźle wzmocniona magią. To samo stałoby się z czarami, jednak nie masz energii, by je aplikować. Po aktywacji Khiakou ziemia się rozstąpiła, oraz są silne wstrząsy, a niebo się oczyściło z obłoków. Zaczął panować silny wiatr, oraz na niebie widoczne zaczęły być zorza polarne. Energia Khiakou przytłacza wszystkie jednostki wokół, jedynie Królewscy i silniejsi wrogowie trzymają się na nogach, lub toczą walkę w powietrzu. Vesper się nie zmieniło pod wpływem Bellstara, lecz zmieniło się trochę Twoje ciało, jest o wiele twardsze i sprawniejsze, oraz napompowane ogromną energią magiczną, która wzięła się nie wiadomo skąd. Ostatnio Bellstara używałaś w walce z najpoważniejszymi przeciwnikami. Jest to obecnie bardzo cienki szczyt Twoich możliwości.

Twoja próba ochrony kilku żołnierzy przed aurą czasu zakończyły się fiaskiem na pierwszy rzut oka. Kule aury przeszły przez barierę sprawiając, że bariera znikła, a żołnierz został spowolniony. Jednak widzisz teraz, że ta aura to jeszcze potężniejsza magia od Twojej. Jeden z pomocników Nexusa oddalił się od aury i leci w Twoją stronę z mieczem w kształcie grubej wskazówki zegarowej. Ten pomocnik to mag posługujący się jakimś artefaktem, posiada biały płaszcz z futra wymalowany czarnymi cyframi po bokach. Nie ma tej poświaty czasu, ale porusza się bardzo szybko i po drodze zaszlachtował jak szmaty kilka oddziałów valariańskich wojowników. Musi być jakimś zaufanym asystentem generała. Tak jak jego zwierzchnik też ma morską skórę, ma też szpiczaste uszy i długie, czarne włosy.
Drugi, bardziej opancerzony asystent generała też szarżuje w Twoją stronę, ale zajął się nim jeden z topowych Królewskich.

Póki co nie masz czasu na kontakt ze Sladerem, lecz telepatycznie wysłałaś mu swoją kwestię jeszcze gdy przeciwnik był stosunkowo daleko.
Wewnętrzna eksplozja tylko lekko go zraniła, mimo, że celowałaś w głowę, serce i krtań. Wypluł tylko z ust jakąś magiczną ciecz. I powiedział sam do siebie - Jebana suka!!! - Czarne kolano było odpowiedzią na jego słowa, siła uderzenia zrobiła na nim wrażenie i usłyszałaś chrupnięcie jego kości. Ale przeciwnik też nie próżnował i zastosował jakąś niecną technikę. Uderzyłaś w jego potylicę z kopa, lecz jego głowa rozpłynęła się, a gość już trzymał Ci miecz przy gardle będąc za Tobą i ściskając Cię mocno nogami. Nie miałaś czasu na reakcję i koleś poderżnął ci gardło swoim ozdobnym orężem. Płaski szlauf szkarłatu poleciał z twojej szyi, a mag w futerku zaśmiał się bardzo głośno i chytrze mówiąc - Tak kończą ścierwa sprzeciwiające się prawu! A teraz krwaw kurwo!!! Powiedz zaświatom, że Sithmal je pozdrawia!!!
Wprawdzie nigdy nie miałaś zadanej rany tego typu. Ale w takich chwilach cieszysz się, że nie jesteś tylko człowiekiem, sayianinem, bądź samsonem, bo osobnicy o tych rasach właśnie by umarli z wykrwawienia. Ty jednak nie potrzebujesz krwi do życia. Masz teraz niepowtarzalną okazję do kontry, bo przeciwnik myśli, że już po Tobie. Jednak Ty jesteś w szoku, bo tkwią w Tobie ludzkie instynkty i przez chwilę czułaś strach. Ale przełamałaś się, i teraz Twój organizm będzie znosił takie zjawiska.

Jegomość został przeszyty mieczydłem. Gdy konał w konwulsjach, poprawiłaś czarną maską zagłady, która jest wymieszana w Bellstarem co w efekcie rozerwało na strzępy Twojego niedoszłego oprawcę. Wypełniła Cię nienawiść i za raz przystąpiłaś do bombardowania piaskiem pobliskich oddziałów, składające się głównie z tarczowników. Zostali sprzątnięci z pola walki i poleciało wiele głów. Potem wyładowałaś gniew na opancerzonym czarodzieju, który przeważał w walce z Królewskim. Wciągnęłaś go pod ziemię i ścisnęłaś, pękł jak balon umieszczony w imadle.
Slader zarzucił swoim raportem o flecie. - Jeśli na królu Reebast użyłaś tego jebitnego podmuchu, to flet musiał być wcześniej dobrze naładowany, a pewnie moc nieskończoności go tak nabiła. Myśląc tym tokiem flet może nie mieć żadnych ograniczeń. A teraz jest naładowany dosyć konkretnie, ale to nie jest współczynnik nieskończoności.
Szybko zwróciłaś uwagę generała. Z jego poświaty wydzierają się kłębki aury, które rozrzuca dosłownie wszędzie, w swoich i Twoich żołnierzy i w Ciebie. Martwi żołnierze marynarki zostają przywróceni do życia, a valariańscy obróceni wniwecz. Bitwa wkracza w decydującą fazę, trupów na ziemi jest więcej niż żywych. Do Twojej linii frontu dołączył Lirak z Likarami, oficerami, oraz zbierają się też Królewscy. Część zwykłych żołnierzy zaczyna skupiać się na trzecim pomocniku generała.
Straże w fortecy alarmują ziemskie dowództwo, że na obszar czterech fortec wkracza jakaś wielka, kosmiczna flotylla...

Ostatnio edytowany przez Viestun (2015-04-26 18:05:46)

Twoi najpotężniejsi magowie wypuścili esencje swoich mocy w przestrzeń blisko fletu, i ten zaświecił się nie gorzej niż słońce. Teraz wystarczy wycelować i dmuchnąć w początek. Z tym drugim był problem ze względu na światło, ale rozmach uderzenia to wynagradza z nawiązką. Przy generale znajdują się miliony oddziałów marynarki, przeważnie magów, łuczników, włóczników i w powietrzu trochę smoczych jeźdźców. Ty sama musiałaś wylecieć wysoko w górę, by nie zamieść któregoś ze swoich legionów.

Bo dmuchnięciu kolosalna fala uderzeniowa zeskrobała cały ląd na jakim były wrogie oddziały. Zrobiła się wielka przepaść bez dna, kamienna gleba rozsypała się i została zmieciona. Nawet najlepsze oddziały nieprzyjaciół rozprysły się na małe cząstki. Wielki podmuch nuklearny wyczyścił powierzchnię łącznie z generałem, przed Wami znajduje się bezdenna przepaść. Ale niektórzy wrogowie cały czas powstają i aura Nexusa działa i w dodatku narasta co Was niepokoi, ale nic z tym nie możecie zrobić. Wśród oficerów znalazł się jeden mag czasu, który rzuca jakieś zaklęcia, by to okiełznać i teraz wszystko w jego rękach, jest obstawiony przez Królewskich. Będąc na górze zobaczyłaś, że oblężenie fortecy zostało prawie odbite i zostało nie wiele wrogich hord. Powietrze jedynie nie zostało zdobyte przez siły lotnicze, ale i tam wojna powoli zmierza ku Waszemu zwycięstwu. Po całym wielkim bum oczom waszym ukazały się statki obcych sił zbrojnych zmierzające w stronę fortecy. Statki są wojenne, ale nie nadlatują tak, jakby chciały zaatakować. Jest ich dosyć sporo. Mają charakterystyczny wygląd, są wąskie i długie, mają ciemnożółtą kolor i czarną literę A bo bokach lub innych widocznych miejscach. Ty pamiętasz, że wasal Ottan coś wspominał, że w miarę możliwości przyślą posiłki, jeśli oczywiście zdążą. Ognisty Likar był obok Ciebie i widząc to rzekł - No no no! A jednak pofatygowali się tutaj goście prosto z szóstej galaktyki, z królestwa Alderol. Teraz jest pytanie nie czy wygramy wojnę, tylko ile nam to zajmie. Ciekawe czy osobiście królowa Peranda jest z nimi. - Likar schował swój miecz i powoli przemieszcza się w stronę dziedzińca fortecy. Ty też widzisz, że tutaj prócz tej rosnącej aury sytuacja jest opanowana.