RPG

Poczwara uradowała się na twoje słowa, ale głównie dlatego, że przede wszystkim nie chcesz go zabić. Po prostu oswaja się z tą wiadomością. Wyszedł z dołka i nawet zbliżył się do Ciebie po twoich słowach. - Nie chcę problemów, dlatego proszę, nie zostawiaj mnie tu samego, hrrr! - Podał ci swoją zniekształconą kończynę bo trudno nazwać ją dłonią.
Raczej wyraził ślepą aprobatę i zrobi wszystko co mu każesz byleby tylko nie musieć się ukrywać.
Skupiłeś się na energii duchowej, bo tylko taka jest, z tymże w różnorakich formach. Jest w piasku, gdzieś pod ziemią, w dalekiej przestrzeni. Im dalej sięgasz zmysłem tym więcej jej czujesz, lepiej uformowanej i spersonifikowanej.
Ha-Na: - Poza Twoją samotnią nie znajdziemy spokoju, poddani Sariona wolność wyczuli, jedni dobrze z niej korzystają, drudzy zaś nikczemnie, hrrr.
Czeka na Twoje ewentualne rozkazy.

Brzydki hollow wyprostował się na tyle na ile pozwoliła mu jego budowa ciała. Zaczął czuć się bezpieczniej w Twoim towarzystwie. - Hrrr. - Skrzywił swój i tak już krzywy ryjec. - Tylko moce moich prześladowców mogą uleczyć Ha-Nę. Ich moc jest wielce uniwersalna. Korzystają oni z purusmagi - mocy, którą przekonwertować można na dosłownie wszystko przy dobrych umiejętnościach. Niestety albo stety człekokształtni potrafią ją używać.
Zaczął ci rozpisywać diagramy na piasku odnośnie człekokształtnych. Narysował trzy koła i zaczął stawiać po kolei w nich kropki mówiąc: - Tu są uciekinierzy chcący wolności, silni nie są, ale w imię wolności zabić Ha-Nę nawet mogą, hrrrr.
Stawia kropki w drugim kole: - Tu są uciekinierzy chcący założyć swoje królestwo przeciwko Sarionowi. Wspólników Sariona zabić będą chcieli, Ha-Na nie wie co robić gdy ich spotka. Mają nie małe pojęcie o purusmadze.
Stawia kropki w ostatnim kole: - Lojaliści Sariona, zabić chcą wszystkich którzy uciec chcieli. Są nieliczni ale silni.
Ha-Na na twoje pytanie o budowie podskoczył i prawie całkowicie pozbył się garba z radości. - W tym Ha-Na jest najlepsiejszy! - Uradował się, że może się na coś przydać. Zaczął kopać gdzieś dalej. - Za raz, za raz, gdzieś tu powinien być mój sprzęt... a jest! Hrarararara!!! - Odkopał więcej kilofów, poza tym łopatę, jakieś naczynia i bryłki nieznanego ci minerału od którego czuć różne typy reiatsu. - Są to akcesoria budowlane pobłogosławione przez samych Bogów Śmierci. Są jak zabójcy dusz, z tymże do zabijania nie posłużą, ale Ha-Na lubi te przedmioty bo pożyteczne są. Hrrrrrr!
Początkowo w tym miejscu ściemniał, że kopie sobie pieczarę, a tu pod czarnym piaskiem skrywał swoje narzędzia które śmie przyrównywać do zabójców dusz. Konwersujesz z nim a on pochwycił swoją łopatkę odkładając kilof.

Ha-na: - Odkąd bezkrólewie w fortecy się ostało uciekinierzy wszędzie być mogą. Lojalne człeki Sariona to wizardy i arrancary. A to reiatsu nie służy do niszczenia lecz do budowy i naprawy. Błogosławione narzędzia budownicze mogą być użyteczne dla każdej osoby w tworzeniu nowego obiektu.
Faktycznie widzisz w energii duchowej tych narzędzi coś zbliżonego do np energii Małej której reiatsu było nastawione na leczenie.
Ha-Na zabrał się do pracy. Pochwycił łopatę i wykopał nią kilka równych koryt. Rozkruszył drobinki specjalnego minerału na piasek przez co sprawił, że ziemia fundamentów stała się twarda.
Zabrał się za rozkruszanie innych minerałów i posypywać piasek. Po kilku minutach zrobił budulce na wieże, lecz sama budowa właściwa już nie idzie mu tak szybko.
Minęły 2 godziny w świecie rzeczywistym. Żeby to sprawdzić musiałeś otworzyć bramę. Po jakiejś minucie poczułeś w Hueco Mundo inne zbliżające się reiatsu.
Zauważyłeś jak zza najdalszej wydmy wyłoniło się dwóch człekokształtnych osobników. Obaj mają małe pozostałości maski na głowach. Pierwszy z nich to kobieta o kształtnej figurze, a drugi to szkielet z bardzo grubymi kośćmi. Nie mają broni, ale ich pozrywane maski i dziury w torsach zdradzają, że to arrancary.
Nie widzą cię zbyt dokładnie i wymieniają się spojrzeniami porozumiewawczo. - Hej ty! - Krzyknęła kobieta do Ciebie - Pochodzisz ze świata żywych?!
Ha-Na roztrzęsiony schował się w fundamencie który sam wykopał.

Kobietę zdziwiła Twoja odpowiedź, a wyraz twarzy kościeja nic Ci nie mówi. Zaniepokojeni spoglądają na twoje zadziorne oblicze i także wyglądają na przygotowanych do walki.
Dziewczę odpowiedziało gdy się zbliżałeś oblizując miecz: - Pierwszy raz w Hueco Mundo? Żadna opcja mnie interesuje. Kimkolwiek jesteś, wiedz, że za raz zaczną się tu panoszyć przydupasy Sariona i nie będą mili dla nikogo. My nie chcemy twoich ziem, jesteśmy dezerterami i poszukują nas słudzy władcy Sariona, a my potrzebujemy strategii by się od nich uchronić...
Szkielet stworzył z reiatsu kościany korbacz z trzydziestoma małymi, kolczastymi kulkami mocowanymi łańcuchem i z jego świecących ślepi wydobył się plugawy śmiech: - Muahahahahha. Jeśli chcesz, możesz do mnie wyskoczyć w każdej chwili!
Kobieta weszła mu w zdanie: - Nie czas na bitkę!!!
Szkielet: - Milcz, Priscila... - Spojrzał na ciebie wymachując korbaczem. Idzie w twoją stronę gotowy do starcia.
Ha-Na z powrotem stał się roztrzęsioną poczwarą i zaczyna powolutku się oddalać odkładając łopatę. Niestety, jego podejście jest zbyt realistyczne by nie przejmować się tą co raz bardziej napiętą sytuacją. A kobieta próbuje powstrzymać swojego kościanego kompana stając mu na drodze.
W razie wypadku jesteś gotowy do ataku z zaskoczenia dzięki podmianie z piaskiem, lecz nie wiesz, czy dasz radę dwóm w otwartej walce.

Zrobiłeś podmianę. Szkielet szybko dostrzegł, że coś jest nie tak. Momentalnie aktywował coś podobnego do eksplozji mocy pochodzącej z jego ciała, czym odrzucił Ciebie i dziewczynę uniemożliwiając strzał z cero. Fala eksplozji wykręciła ci rękę skierowaną w niego, a siła uderzeniowa wgniotła Cię w ziemię lecz miałeś na oku fragment piachu z którym się podmieniałeś i wróciłeś w porę na poprzednie miejsce.
Metrowe szpony wyrosły z rękojeści po okrzyku 'Shi-kai!'. Zarzuciłeś też resztę bufów, czyli bramy i SSJ przy akopaniamencie bojowych technik w zwarciu.
Materia duchowa z autoeksplozji szkieletora była na tyle rozproszona, że mogłeś ją wyssać i umocnić swoje reiatsu o jakieś 10%.

Kościej nie pozostał ci dłuższy i także wydał komendę swojemu zabójcy dusz i wzmocnił swój kiścień do trybu shi-kai. Ilość jego kościanych korbaczów pomnożyła się znacznie. Widzisz teraz ogromną, ruchomą plątaninę kościanych morgenszternów połączonych łańcuchami z mniejszymi. Wszystkie są w szalonym ruchu i krążą szybciej niż śmigło helikoptera. Ani myślisz podejść bliżej do tego czegoś. Sam widok tej masakrującej machiny przyprawia cię o czarne wizje. Szalony kościotrup patrzy na ciebie śmiejąc się bezczelnie i mówiąc głośnym, prześmiewczym tonem: - Jestem istotą zrodzoną w Hueco Mundo, nie masz do mnie podjazdu, parobie... Wiem wszystko o reiatsu i przewidzę każdy twój naiwny ruch nie liczący się w świecie pustych.
Będziesz żałował, że wypuściłeś Sariona, hehehhe. Purusmagą przekonwertuję twoją duszę na budulec swojego wychodka, posłużysz mi jako ścierwo odpadowe, HAHAHAHAHAHAHAH!!!! - Leci na Ciebie niczym szerszeń wirując setkami kiścieni. Natychmiast stał się zdawkowy w wyrzucaniu z siebie reiatsu bowiem skompresował całą zawartość do morgenszternów.

Przeanalizowałeś jego słabe strony i doszedłeś do wniosku, że gość walczy bardzo chaotycznie, ale bazuje na brutalnej sile zniszczenia i trudno zachować zimną krew walcząc z tym czymś.
Kościana struktura okala twoją twarz i jedną rękę. W Hueco Mundo ten buf jest nad wyraz skuteczny i nie tracisz panowania nad tą mocą. Chonorioku jest umysłową techniką życiowej energii ki i nie podziałała na kościeja ani trochę. Elastyczność podwyższyła znacznie mobilnosć twojego ciała i mogłeś razić swoim cero z każdej pozycji.

Podmiana pod niego i strzał z cero z ogona zamieniłeś w czyn. Szkielet tym razem też przewidział ruch, ale nie zdążył zareagować. Cero zmieliło go od pasa w dół. Momentalnie utracił panowanie nad swym shi-kai i wszystkie rozmachane morgenszterny rozeszły się z piekielną szybkością we wszystkie strony. Oberwałeś jednym i korbacz urwał ci rękę w której trzymałeś krótszy miecz. Cała akcja była bardzo brutalna i dynamiczna. Korpus szkieleta wylądował ryjąc w piasku. Słyszysz jego psychodeliczny krzyk: - Kurwa! Kurwa!!!! Kurwaaaaa!!!!!

Ty zaś zaryłeś w ziemi bez ramienia, zamiast ręki masz wbity w resztki obojczyka kolczasty kiścień, płaty mięsa odchodzą od ciebie jak kora od drzewa. Właściwie to nie było zwykłe urwanie ręki, to było nieprecyzyjne wyszarpanie jak u niedoświadczonego rzeźnika. Kawałki skóry twojej ręki wiszą bezwładnie a na czarnym piasku leży mnóstwo kiścieni. Krótszy miecz leży kilka metrów od ciebie. A szkielet nie ma dość i puścił w ciebie rozmazane i pozbawione kompresji szare cero.
Kobieta zaczęła się do Was zbliżać.

Nie miałeś trudności z unikiem, ale jego cero to nie był pojedynczy strzał, tylko trwały promień i nie mogłeś zranić go szponami przez chaos jaki wywołał spamem cero.
Kobieta także musiała unikać obszernego cero szkieleta. Ty w końcu trafiłeś szkieleta ostrzem w czaszkę, ale nie przebiłeś jej i nie zabiłeś go. Seryjne tchnienia cero zneutralizowały resztę pędzących ostrzy.
Musiałeś odświeżyć swoje szpony, a szkielet stara się zebrać energię na następny atak. Jesteście stosunkowo daleko od siebie.
Kobieta spogląda na waszą walkę z grymasem na twarzy i widzi, że nic nie wskóra. Od początku była przeciwna temu by rozwiązywać to siłowo. Nawet nie chce pomóc swojemu domniemanemu kompanowi.
Kobieta z pogardą na twarzy powiedziała: - Wy debile. Tylko patrzeć jak znajdą się tu zastępy sługów Sariona. - spojrzała na szkieleta - Mieliśmy być niewykrywalni, a ty kościsty głąbie zacząłeś emitować reiatsu tylko dlatego że ktoś cię sprowokował...
Spojrzała na Ciebie - A ty? Nie wiem kim jesteś i za kogo się uważasz, ale nie znasz sytuacji. Za raz będziesz miał tylu najeźdźców że nie będziesz miał szans mimo uporu.
Róbcie co chcecie, wasz wybór. - I zaczęła iść w stronę, w którą pognał Ha-Na.
Ty masz naładowanego Hadokena i nie wiesz jak działa w Hueco Mundo. Pokrys to produkt magii alchemicznej i już wiele razy cię zaskoczył.
Zakrzepnąłeś krew alchemią na tyle ile mogłeś, lecz i tak nie czujesz jako takiego bólu. Poczułeś utratę cząstek duchowych i dyskomfort psychiczny.
W oddali czarnej pustynii wyczuwasz kilka ogniw reiatsu, niektóre się zbliżają, inne oddalają.