RPG

Zregenerowałeś się całkowicie. Sarion obejrzał twój ekwipunek. - Każda płotka ma w sobie cząstkę duchową. Gdy pozbawię życia milion płotek i zabiorę ich promyczki duszy, wtedy będą mieli ogromną wartość. To, że ktoś ma większe pokłady reiatsu to naturalne zjawisko, świat Hollow jest jak akwarium i większy zjada mniejszego. Energia duchowa jest czymś więcej niż walutą, w tymże świecie potępionych cząstki duszy są wszystkim pod każdą postacią dostrzegalną i niedostrzegalną... Reiatsu to martwa energia, która kiedyś tętniła świeżością. Każda energia życiowa zamienia się w duchową, czyli martwą. W pewnym sensie każda istota w świecie żywych ma tą małą, trupią tkankę energetyczną, która daje przepustkę do wejścia w świat potępionych i świętych. Tą tkanką jest dusza, reszta człowieka to energia życiowa. Gdy otworzysz mi bramę do żywych, będę mógł wypełniać zaświaty uśmiercając energię i przywłaszczając ją sobie. Energia duchowa z kolei może się reinkarnować w życie, ale to wyższa filozofia... Dla mnie jest to fascynujące, co można wyprawiać z reiatsu i mam zamiar gromadzć tę wiedzę w szufladach świadomości.
Jesteś w pełni sił a Sarion nadal czeka.
Do tej pory średnio cię interesowały właściwości tego miejsca, bo wykorzystywałeś bramy do przemieszczania się lub skracania sobie drogi. Na razie mnożysz swój potencjał taktyczny pracując nad doskonaleniem ciała i technik. Gdy stuknąłeś go w ramię poczułeś jego specyficzne reiatsu. Dotyk sprawił, że funkcjonowanie twojego umysłu zostało przerwane i jedyne co poczułeś, to odór martwego mięsa i krzyk ludzi jakby byli obdzierani ze skóry. To wszystko minęło, a ty leżałeś na ziemi i odzyskałeś przytomność. Nie wiesz co się stało, widzisz przed sobą Sariona, który zrobił krok w tył, by przerwać twój dotyk.

Otworzyłeś wejście i opuściłeś Hueco Mundo jako pierwszy. Od razu zmiana otoczenia wdała się we znaki. Odzyskałeś na nowo zmysły i złapałeś oddech żywego powietrza. Sarion szybko wyleciał orzez zamykające się wejście. Stoisz na polu bitwy w kałużkrwi jakiegoś przeciwnika. Twoje dwa miecze nie dość że są w formie shikai to nasączyleś je dodatkowym reiatsu w świecie hollow. Aktywowałeś tryb super sayianina i złoty ogień znów tańczy wokół ciebie. Wiedźma patrzy na ciebie nienawistnie i z pogardą. Tak jak wcześniej malownicza szamanka lewituje nad ziemią. W jednej, drobnej ręce utworzyła płonący pocisk, tym razem jednak widzi, że byle czym cię nie wykończy, dlatego zwleka z rzuceniem na rzecz lepszego załadowania czaru.
Ale czarownica nie próżnuje i drugą ręję uniosła ku górze. W ułamku sekundy widzowie z trybun zza jej pleców zaczęli lecieć w szale w twoją stronę, by cię zabić. Niektórzy widzowie mają ostre bronie typu halabarda, nie mają śrenic i własnek woli, lecz mają prymitywną zdolność latania. Za tym wszystkim stoi wiedźma. Pogoniła do szarży w ciebie z dwudziestu oglądaczy. Widocznie za nic ma sobie honor i szuka niekonwencjoalnych zagrań. W tym czasie generuje dużego fireballa.

Pięcioma wielkimi szponami wykonałeś szybki ruch i zagarnąłeś większą część lecących w ciebie opętanych. Jednych przeciąłeś na pół, drugim uciąłeś jakąś kończynę a pozostałym nie poczyniłeś poważnych szkód. Kolejni opętani zaczęli lecieć w ciebie ze wszystkich stron i masz co raz większe problemy, ale otwierasz bramę hollow jako pułapkę i na kilkanaście sekund jesteś odciążony. Ona ma coś znacznie lepszego niż chonorioku i próba zwalczenia twoją telekinezą kończy się fiaskiem.
Fala uderzeniowa z reiatsu pomknęła mniej więcej w kierunku szamanki rozrywając ciała opętanych po drodze. Czarownica miała czas, by przygotować silny strzał ognistej kuli i wreszcie w ciebie rzuciła.
Kula ma jakieś 2 metry średnicy, płonie i jest cała z lawy. Fala uderzeniowa nie zdołała jej zatrzymać i gdyby nie podmiana kula lawy zrobiła by z ciebie grzankę.
Podmieniłeś się z jakimś widzem obok niej, lecz będąc przy niej czujesz intensywne pole psychokinetyczme które manipuluje twoim umysłem. Chciałeś wykonać cios mieczem, lecz zadałeś go sobie. Po prostu wbrew swojej pozbyłeś się dłuższego miecza, a krótkim ugodziłeś się w żebra trzymając za ostrze. Próbujesz stawiać jakiś opór, ale jest to trudne. Siłujesz się z ze swoim ostrzem by nie zostać kolejny raz dźgniętym. Kaleczysz sobie dłonie. A kolejna chmara opętanych leci na ciebie.

Mógłbyś posilać się reiatsu, lecz tylko w formie rozproszonej. A dusza sama w sobie jest esencją, której nie da się od tak wchłonąć Prawdopodobnie mogłyby to robić tylko tak potężne istoty jak np Sarion.
Teraz ty użyłeś techniki rozproszenia reiatsu, lecz skażonego toksyną energetyczną. Wsysanie do Hueco Mundo wymaga otwarcia wielkiego wejścia. Co prawda opętani emitują rozproszone reiatsu, ale jest ono znikome. Mimo to posilasz się nim.
Stała się za to inna rzecz. Dzięki skażonemu reiatsu opętanie ustąpiło i większa czesć widzów się uwolniła z czaru i teraz z nerwów atakują szmankę. Rozpętała się bitwa nie dwóch osó a całych armii.
Ty i wnerwieni widzowie vs szamanka i opętani. Wyczerpałeś połowę swoich sił. Wchłonąłeś kilku normalnych i opętanych do świata Hollow. Bramę możesz otworzyć tylko jedną, lecz im bardziej wycieńczysz hollowa w sobie, tym brama większa.
Radzisz sobie z widzami, ale szamanka nadal stwarza problemy. Uwolniłeś się z jej aury psychokinetycznej. Wiedźma ciska w ciebie kolejne salwy kul płonącej lawy. Ich unikanie jest łatwe, ale sama temperatura cię poraża. Masz na skórze poparzenia 3 stopnia i cierpisz.

Przedarłeś się przez kilku opętanych. Jednego chlasnąłeś w szyję i momentalnie padł. Drugi cię trącił barkiem w poparzone plecy, krzyknąłeś z bólu. Trzeciego i czwartego uniknąłeś lecąc łukiem i rozpylając toksynę reiatsu. W końcu znalazłeś dogodną okazję, by wyprowadzić jakiś sensowny atak.
Upatrzyłeś jedną stygnącą kulę magmy blisko niej lecz przedtem musiałeś odnaleźć się w tym chaosie, co kosztowało cię dużo zdrowia. Zamieniłeś się miejscami z kulą magmy i momentalnie zaczęła Cię parzyć pozostała temperatura. Gorące masy powietrza uderzyły w twoje zmysły i wypaliły ci tęczówki. Nie przewidziałeś do końca konsekwencji. Zapamiętałeś jednak umiejscowienie czarownicy i wykonałeś szybkie pchnięcie. Poczułeś przez chwilę opór działania psychokinezy, ale zainfekowałeś ją swoim reiatsu, przez co zaklęcie psychokinezy znacznie straciło na jakości.
Poczułeś jak krew cię zalała po ciosie i wbiłeś jej miecz w coś twardego. Póki co jesteś ślepy, ale wiesz mniej więcej co się wydarzyło. Publiczność wrzasnęła z wrażenia. Wylądowałeś na ziemi z ostrzem w ciele ofiary. Przemacałeś po zbroczu miecza ręką i poczułeś, że wbiłeś jej miecz prosto w jej buźkę.
Po chwili zacząłeś odbijać się od ciał wszystkich, którzy zostali zamieszani w tę walkę z widowni... Przepychali się bardzo zaciekle, by dorwać czarownicę. Poczułeś jak wyciągają miecz z jej głowy i przewracają jej świeże truchło by sie na niej wyżyć. Słyszysz kopanie i uderzanie jakimiś twardymi przedmiotami. Dźwięk rozsuwanego rozporka dosyć często się przewinął przez Twój słuch... No cóż, ty zrobiłeś swoje.

Zrobił się spory raban na polu bitwy. Tobie ktoś położył rękę na ramieniu. - Chodźmy w stąd. - Rozpoznałeś ten głos. To ten dziadziuś mieszkający na dachu. - Zaprowadzę cię do uzdrowicieli. Masz poparzoną dużą cześć ciała i twoje rany zaczną gnić jak nic z tym nie zrobisz.
Gwar koloseum ucichł gdy weszliście do komnaty świątynnej. Usłyszałeś rozmowę dwóch gości w komnacie. Jeden zwrócił na ciebie uwagę i dał ci jakąś miksturę. - Dobra walka, panie 13. Prawdziwego wojownika charakteryzuje to, że potrafi walczyć w każdych warunkach. - Wyzerowałeś buteleczkę i wróciłeś do stanu, w jakimś byłeś przed turniejem.
Czujesz się całkowicie świeży. Widzisz wnętrze dosyć eleganckiej komnaty, która chyba jest przeznaczona dla uczestników zawodów. W ręku trzymasz małą, pustą fiolkę. Przed sobą widzisz dziadka i dwóch uzdrowicieli pracujących dla organizatora. Jeden z nich: - Pan Philemon przesyła pozdrowienia i nie może się doczekać kolejnej walki z twoim udziałem. Dostałeś się do finału, twoim przeciwnikiem będzie główny faworyt turnieju, absolwent akademii z Moldii - Rodd Venig, mag grawitacji. Walka odbędzie się za tydzień.
Dostałeś się na sam szczyt turnieju i wyeliminowałeś dwa cele.
Zostały ci jeszcze dwa: zabójca o pseudonimie 'Obraz Moru' i prezes turnieju Philemon Mondovan.
Siedzisz w swojej komnacie, towarzyszy ci dziadziuś.
Dziadek: - Nie radziłbym wychodzić w miasto. Słyszałem, że jakaś istota morduje ludzi w bardzo brutalny jak na standardy Abu-Najiddy sposób. Podejrzewam, że to ten zabójca, tylko po prostu wrzucił drugi bieg... Ech, co raz niebezpieczniej tu jest.

Za te dwa zabójstwa zarobiłeś 200 tys marek dradyskich. Nagrodę dostaniesz po wykonaniu wszystkich celów.
Dziadek: - Ja tu zostanę i trochę się pomodlę. Ta świątynia to jedyne bezpieczne miejsce.
Ty wyszedłeś z komnaty i korytarzem opuściłeś monument.
Oczom twoim ukazał się piaszczysty plac otoczony straganami i uliczkami. Twoje uszy są nękane przez krzyki płonących żywcem ludzi powywieszanych na palach. Odór spalanego, świeżego mięsa znów ci towarzyszy.
Na ziemi widzisz przysypane piaskiem ludzkie wnętrzności. Gdzieś na uboczu przed budynkiem świątynnym ze 20 czarnoskórych mężczyzn dokonuje brutalnego gwałtu na jednej kobiecie.
Przebywanie w tym mieście już tak przyzwyczaiło cię do siebie, że nawet cię to nie dziwi. Przesiąknąłeś atmosferą śmierci, strachu i cierpienia. Wszedłeś gdzieś między stragany by nie być w centrum uwagi i tam zacząć szukać miejsca z dziewczyną. Piasek momentami wiał w oczy ale chowałeś twarz w abaji.
Ujrzałeś swoją niewolnicę Tori na dachu. Dziewczyna dotrzymywała towarzystwa grupce małych dzieciaków odbijających piłkę. Zabawa została przerwana przez komendę jednego rodzica tych dzieci. Brodaty facet w turkusowym sweterku nakazał dziecią poranną modlitwę. Zobaczył Cię jak zbliżasz się do dziewczyny.
Tori jest w o wiele lepszym stanie, lecz nadal posykuje z bólu.
Brodacz zbliżył się do Was z uśmiechem na twarzy i rzekł cienkim głosem - Czołem wojowniku, zdaje się, że jesteś przyjacielem tej niewiasty, hm? Jak widzę kogoś na dachu to od razu myślę, że ta osoba nie ma się gdzie podziać - przyjrzałeś się skąd przyszedł i ujrzałeś jego oddzielny dach, gdzie mieszka wraz z całą rodziną. Brodach ma na czole szarą opaskę a na piersi ciemnozieloną sukmanę. - Może zajdziecie na herbatkę?

Brodacz uśmiechnął się na twoje słowa o ochronie. - Okej. Jeżeli się zgodzisz, chciałbym sprecyzować tę jedną szansę ochrony. Największym problemem moim i mojej rodziny jest pewien zabójca, który od nie dawna morduje niewinnych wyznawców Jabirry. Jeżeli chciałbyś mi naprawdę pomóc, mógłbyś go powstrzymać, albo chociaż dowiedzieć się, kim jest. Bardzo kocham swoje dzieci, jesteśmy zżyci z tym miastem i to bardzo straszne, gdy jakiś bezbożnik morduje bezpodstawnie niewinne istoty. Wyglądasz na wytrawnego wojownika, pomyślałem więc że możesz stawić mu czoło.
Przysiadł się do rannej Tori - Ma przebity bark, lecz wyjdzie z tego. Ma uszkodzony obojvcxyk, jakiś zwyrol musiał się nad nią znęcać. Nastawię jej - Chwycił ją za ramię i jedną ręką i nastawił obojczyk. Z szafki wyciągnął kilka wacików i namoczył je płynem dezynfekującym. W miejsca około rany wtarł jakąś maść. Założył lateksy i wydostał z zanieczyszczonej rany odłamki pordzewiałej stali. Z tego co widzisz, brodaty mężczyzna bardzo dobrze zna się na pierwszej pomocy.
Jego żona popija herbatkę, a dzieci włąśnie skończyły modlitwę i weszły do pokoju. Jedno z dzieci, jakaś ruda dziewczynka podeszłą do ciebie, chwyciła cię za nogawkę i spytała - Pan Wojownik umie się modlić do Molida?