RPG

-Modlitwa Ci nic nie da. Tylko egzorcysta może Ci pomóc. - podbiegł do Ciebie z zdumiewająca szybkością i wyrwał miecz z dłoni wraz z palcami.
Ból przeszył twoje ciało a on uśmiechnął się. Po czym podszedł i patrzy na Ciebie z góry.
-Wy ludzie jesteście tacy zabawni. - wyjął sztylet i wbił ci go w obojczyk. -Nawet w chwili zagrożenia nie myślicie o tym co macie a o tym kto wam pomóc może.
Odszedł i usiadł na trawie czekając aż zbierzesz siły. Widocznie ta sytuacja go bawi.
-O patrz.  - pokazał palcem na obraz na horyzoncie.
Twoja dłoń chwyciła kapłana i zmiażdżyła mu przedramię tak jak demon zmiażdżył twoja. Kilku templariuszy wystąpiło o krok z zamiarem odcięcia Ci dłoni.
^Stać !!! - rozległ się głos waszego przywódcy. -Jeszcze nie pora.
Templariusz wyciągnął miecz z twojego barku. Jedne pośpieszył się za szybko. Horyzont po lewej stronie zasnuwa łuna krwi.
-Jak tak dalej pójdzie ciekawe co się pierwsze skończy. Twoja krew czy cierpliwość tego kolesia. - pokazał na przywódcę kopalni.
Stoi tam i wpatruje sie w ciebei. Masz wrażenie, że jego oczy świdrują Twoją duszę.

Wywaliłeś mu z dyńki ale nie przyniosło to dobrego rezultatu. Oddał ci z dyńki a ty mało co nie zemdlałeś  z bólu.
-Pogadać chcesz. - ujął twoja twarz w dłoń. -Jednak wasza rasa nie jest taka głupia jak sądziłem.
Dobra wystawie Cię na 3 próby. - pokazał trzy palce. -Wybiorę czas i miejsce. Jeśli wyjdziesz z nich zwycięsko raz na tydzień użyczę ci część swojej siły. - popatrzył na Ciebie.
Obraz na horyzoncie się nie zmienił. Widzisz tylko, że za dowódcą stoi ktoś w czarnej zbroi postury kwatermistrza. A bydle z niego wielkie.

-Ser chyba wrócił do nas. - odezwał się jakiś templariusz.
Podszedł do Ciebie jeden z Czerwono-Białych i zaczął modlitwę lecznicza do Tyra wznosić. Widzisz jak krwawienie ustaje a rana powoli się goi.
^Rozkuć go. - rzucił ktoś spoza twojego pola widzenia.
Pozostali otaczający cię Templariusze jednocześnie schowali miecze i odstąpili.
*Podejdź do mnie Aleksandrze. - powiedział jakiś czarny templariusz.
Za nim stoją dwaj inni a za krzesłem Zarządcy stoi ten wielki Czarny Templariusz.
Wcześniej ranny kapłan został zabrany kiedy toczyłeś bój z demonem.
Całe twoje ciało jest obolałe i odczuwasz ogromny ból. Jesteś osłabiony. I masz sporą utratę krwi. Widzisz jak przez mgłę a głos jest zagłuszany przez dudnienie w głowie.

Kiedy podszedłeś do nich. Dwaj pozostali templariusze złapali Cię za ręce z siła imadła i unieruchomili. Ten dyzy za nich wyciągnął pręt rozgrzany do czerwoności z symbolem trupiej głowy.
-Od dzisiaj jesteś jednym z Martwiej Straży.Ten symbol oznacza tylko jedno, że aż do śmierci jesteś pod nadzorem Czarnych Braci. - przytknął pręt a ty poczułeś gorszy ból niż do tej pory.
Całe twoje ciało sparaliżowało a setki małych szpilek wbiło się w twoje ciało. Poczułeś zapach palonej skóry i jej swąd oraz syk i trzask. Dźwięk nie przyjemny dla ucha i obraz nie miły dla oka.
Po czym jeden z nich przyniósł ciężką gotycka tarczę z symbolami żywiołów wyrzeźbionymi od zewnętrznej strony.
-Ta tarcza należała kiedyś do ostatniego przedstawiciela Martwej Straży. Po jego śmierci jest twoja. - po głosie tej osoby jesteś pewny to kwatermistrz.
-Pod Twoja Obronę Uciekamy się Tyrze. Z naszymi prośbami racz nie gardzić z naszymi łaskami racz wybaczyć z ... - w tym momencie dwaj templariusze wbili ci swoje noże w uda a krew spłynęła na posadzkę. -Niech ta ofiara będzie ostatnią ofiarą tego chłopca przelaną na służbie ku Twojej chwały. Amen.. - zabrał pręt a kapłan za nim ledwo go uniósł do szkatuły z czarnego żelaza.
Pozostali templariusze spojrzeli tyle i po oczach widzisz że Aleksander jest martwy dla normalnych braci. Chyba nie traktują cie już jak człowieka.

-Masz prawo do własnego ekwipunku. Jednak pamiętaj jedno Martwy Strażnik jak sama nazwa wskazuje nie żyje. W momencie rytuału Twoje ciało stało się martwe. Śmierć jest ci pisana tylko kiedy twa służba Tyrowi dobiegnie końca. Znak ten jest przekleństwem. Po śmierci staniesz się wojownikiem Tyra. Twa służba będzie trwać wiecznie. Nigdy jej nie zakończysz nawet po śmierci. - uśmiechnął się.
Tarcza waży trochę ale z  twoim okaleczonym ciałem ledwo ją uniosłeś do pionu. Jak ja dotykasz czujesz lekkie mrowienie w palcach.
-"Świetnie przedmiot magiczny" - odezwał się zmęczonym głosem demon w twojej głowie.
^Rytuał odbędzie się w najbliższych dniach kiedy wydobrzejesz. Wedle danego Ci słowa. - położył ci dłoń na ramieniu.
Poczułeś wielki ciężar na swoich barkach. Chyba nie chodzi o jego siłę a o ciężar zbroi.

Uśmiechnął się nadzorca kopalni.
-Tyr wybrał ciebie z nieznanych nam przyczyn, Mógł być to każdy lecz łaska spłynęła na Ciebie. - wstał i widzisz że z szyi zwisa mu amulet czarnych.
Za nim wyszedł kwatermistrz a dwaj pozostali czarni templariusze puścili cię a ty opadłeś na kolana i zwijasz się z bólu.
Przy tobie został tylko jeden kleryk z Czerwono-Białych i opatruje.
^Nie długo cię postawimy na nogi. - machnął dłonią a dwaj templariusze zabrali Ci na nosze.
Potem zanieśli cię do skrzydła medycznego. Gdzie spędziłeś 2 tygodnie aby dojść do siebie. Docierały do ciebie wiadomości z frontu, że wygrywacie. Zdobyliście przyczółek i walka przeszła na drugą fazę eksterminacji intruzów. W tym przypadku insektów.

Widzisz, że do medyka przynieśli kolejne osoby bez kończyn. Leżąc tak udało ci się podsłuchać rozmowę dwóch starszych templariuszy.
-Cholera ofensywa trwa a w szpitalu polowym brak już miejsca dla rannych. Jak dalej tak pójdzie nasza siła spadnie do połowy i przez to nie dostaniemy dofinansowania ze sztabu. - przeklnął pod nosem.
^Cicho debilu nie tutaj. - palnął go w hełm.
Po czym oboje odeszli. I dalszej rozmowy nie usłyszałeś.
*Aleksander Cruger? Gdzie leży Aleksander Cruger? Mam dla niego rozkazy i list zakonny. -  w oddali widzisz zielonego templariusza.
List zakonny to sprawa poważna. Oznacza to pismo od najwyższego kapłana.

Podszedł do Ciebie. W tym czasie widzisz, że żyjesz. Bije serce i oddychasz. Do tego przyjmujesz płyny i posiłki jak każdy inny.
-Aleksander Cruger? - zasalutował. - podał Ci list i jakąś paczkę. -Mam też rozkaz od kwatermistrza. Brzmi on następująco. - odchrząknął i nabrał powietrze w płuca. -Cytuje "Rusz tu dupę ty nędzna namiastko człowieka i przymierz
pancerz bo wojna się skończy a Ty będziesz tylko chorował" Koniec cytatu. - odchrząknął zakłopotany.
Pewnie wycinał miłe słowa pod twoim adresem jakie kwatermistrz kierował do ciebie.
List jest krótki i pisany mową zakonną w dodatku szyfrem. Odszyfrowanie tego zajmie ci trochę. A paczka ma wielkość wystarczającą aby zmieściła się na wnętrzu dłoni. Jest mała ale ciężka.
Zasalutował i odszedł ponownie wołając kogoś innego.