RPG

Sytuacja nie jest najjaśniejsza. Po twoim wyborze podlegasz bezpośrednio pod swoją sekcję. Więcej wytycznych mają donieść ci razem z rozkazami do wierzy. Walki mają trwać aż do wyznaczenia najsilniejszego gangu w slumsach. Potem macie zacząć rozszerzać swoje wpływy na inne części miasta.
Jak zawsze towarzyszy ci Luii, która do wszystkiego podchodzi z dystansem.
Wieża ma się dobrze ale nadal trzeba ją rozwijać. Po tych zajściach musisz rozpocząć werbunek własnej siły do obrony placówki. Jest duża i stanowi łakomy kąsek.

-Tak jest. - Atacusz przytaknął.
Tim zmierzył go wzrokiem i podszedł do ciebie pochylając się. Poklepał cię po ramieniu i uśmiechnął się.
-Chcesz odważnych będą. Chcesz dobrych będą. Chcesz walecznych będą. Pytanie jest czy nie lepiej by było wyszkolić ich od młodego w specjalnym obozie szkoleniowym. Werbunek 12 lub 13 letnich ludzi po 4 latach da nam dobrych wojaków. - popatrzył ci w oczy.
Atacusz popatrzył na ciebie pytająco i to nie tylko on Luii tak samo.

-Według mnie... - Holmss usiadł na kanapie. -Wojna będzie szybka i krwawa a wygra ten kto zaatakuje ostatni i dobije pozostałe trzy strony. Ten kto zaatakuje pierwszy zginie na pewno.
Pozostali pokiwali głową z aprobatą. Tim popatrzył na Luii i wymienili się groźnymi spojrzeniami. Po czym Atakusz odskoczył i zasłonił cię.
-Spokojnie chodzi o to, że czas mu to powiedzieć w prost. - Luii podeszła do ciebie. -Mad zginiesz na tej wojnie bez gwardzisty. Tim nie będzie mógł cię bronić póki nie podpiszesz z nim umowy. Taki ma kodeks. Wtedy będzie tylko twoim obrońcą i nie będzie bronił nikogo innego. To poważny krok... Przemyśl to. - usiadła obok holmsa.
Atakusz opuścił miecz i usiadł z miną zawstydzenia.

-Ja znam się na zabijaniu tylko. Nie wiem czy to dobre czy złe. nie mam zdania. - wbił wzrok w podłogę.
-Skoro wiesz kto to upraszcza sprawę. Może się podzielisz z nami tymi informacjami. - popatrzył na ciebie pytający. A w jego oczach widziałeś błaganie "Nie mów, że MY!!!"
Tim wstał i wyciągnął sztylet po czym położył go na stół. Powoli bez pośpiechu zaczął zdejmować karwasz i rękawice. Pozostali patrzyli na to w ciszy tylko Luii wyszła bez słowa.
-To forma przysięgi. Niczym bushido samurajów my obrońcy mamy swoją drogę tarczy i pancerza. Polega ona na ochranianiu naszego podopiecznego aż do warunku zawartego w kontrakcie. Kontrakt to pismo spisane w dwóch egzemplarzach krwią. Ja dostanę ten spisany twoją a ty ten spisany moją. - podniósł sztylet a z fałd zbroi wyciągnął jakąś starą skórę. -Słowa przysięgi przekazywane są z ojca na syna tak jak mój ojciec przekazał mi je tak ja przekaże je mojemu synowi. - powoli i starannie rozwinął rulon.
Tobie zaparło dech w piersiach te runy kształt i forma prawdziwe dzieło sztuki na najprawdziwszej skórze białego smoka. Symbole tworzyły przepiękny wzór nie do podrobienia.

Popatrzył na ciebie zdziwiony i uśmiechnął się.
-Więc teraz trzeba tylko ustalić jakimi kartami zagrają. A wtedy mamy większe szanse. - popatrzył na Tima uważnie.
Krasnolud usiadł wygodnie i wziął głęboki wdech.
-Jako obrońca nie ochronię nikogo poza tobą ani nie opuszczę cie na więcej niż 3 metry. Od zawarcia kontraktu tylko ty się liczysz kosztem wszystkich a nawet mojego własnego życia!!! - wykrzyczał to na jednym wydechu.
Pozostali popatrzyli na niego z zadziwieniem i zarazem smutkiem.

-Niech i tak będzie drogi gnomie. - podał ci sztylet a sam przebił sobie dłoń i zaczął pisać na skórze krwią pismo podobne do tego z rulonu. Pieczołowicie kreśląc każdy znak z dokładnością kowala. Pieści każdą linię aż do gotowego efektu.
Każdy patrzy na niego z zadumą i na ciebie z uśmiechem tylko Atakusz i Holmss milczą patrzą na siebie.
-Czemu nie piszesz moja wersja dla ciebie gotowa zaraz będzie. - uśmiechnął się.
Cisza na zewnątrz jest zaskakująca. Nie tak dawno było tu głośno a miejsce tętniło życiem. Wszystko zmieniło się po pożarze slumsów.

Tim skupił się a na jego twarzy widać uśmiech. Niepokojący uśmiech i za razem trochę niepokojący.
Tim wstał a sam rytuał nie zmienił nic w twoim ciele poza tym, że boli cie dłoń. W koło was panuje cisza. Tak jak nigdy słychać tylko oddech zebranych ludzi i ich bicie serc. Widocznie i oni są ciekawi odpowiedzi krasnoluda. Być może i ich to nurtowało. Nie jesteś pewny.
-Chodzi o to... - wstał. -Przy tobie będę mógł walczyć duzo i nie będę się nudził jak sam wiesz nie lubię nudy. - uśmiechnął sie i spojrzał ci w oczy.
Widać w nich coś dziwnego, coś czego nie dostrzegłeś wcześniej. Coś złowieszczego i wręcz przerażającego.
Jesteś pewny, że nie powiedział wszystkiego.