RPG

Strugając słucham go w końcu rozbudowa tej wioski była  moich planach od początku. Kiedy ją zobaczyłem od razu wpadła mi w okko. A to czyni z Yngvara cennego sojusznika z, którym chciał bym mieć lepsze relacje aby wykorzystać jego pasję i uiejętności na swoją korzyść.

-Sporo wiesz Yngvarze. Sam nie zdawałem sobie sprawy z tego co powiedziałeś do póki nie usłyszałem tego z twoich ust. A zamiast strzelców skoro mamy myśliwych co sądzisz o zastosowaniu pułapek. Nie mówię tylko o wilczych dołach ale o pułapkach, które mógł byś zbudować aby odeprzeć potencjalnych intruzów z drabinami. -odkładam narzędzia i przecieram pot z czoła. -Sam też zamierzam to zostać aż do końca jeśli mi pozwolą. W końcu obiecałem Saphire, że zapewnie jej bezpieczeństwo jak i Viorice, kobiecie Volosa. Chciał bym coś dla niej zrobić. Mam zamiar z nią porozmawiać. W końcu byłem w momencie śmierci Volosa. Miałem wiecej szczęścia niż on i przetrwałem chodź bestia ostro mnie pokiereszowała. -uśmiecham się krzywo.

Kiedy Beorn przyszedł patrzę na niego i słucham uważnie tego co mówi. Nie przerywam mu aż nie skończy. Po czym odpowiadam przyjaznym tonem.

-Możesz ją zrobić tylko jak najdalej od ognia gdzie będę używał kuźni. Twój alkohol się mocno pali zapewne. Dla tego myślisz, że dało by się go użyć do pułapek lub obrony wioski przed dzikusami? Wysłucham nawet absurdalnych pomysłów. Co do sprzętujeśli będę w stanie wykonać je zrobie dla ciebie w ramach zachęty to. Jednak pamiętaj w grupie panuje jedna zasada. Każdy z nas musi się chronić. Przetrwanie zwartej grupy jest większe niż tych nie zdgranych. Dla tego mam zamiar wprowadzić wspólne treningi abyśmy lepiej się zrozumieli a zwłaszcza nasze zachowania w czasie walki. Sam walczyłeś z nimi. Bez strategi walka ma zbyt wiele ofiar. A nie możemy tracić naszych. Jeśli już to w proporcji jeden nasz za 10 tamtych dzikusów. Wtedy walka z nimi ma sens. jesli będzie tak jak do tej pory w kilka dni mogą nas wybić. A śmierć to tylko wybawienie jeśli chodzi o dostanie się w ich łapy nie wuobrażam sobie co by zrobili. Jakich okrcieństw się dopuścili. - szczeże to wiem ale udaje greka aby nei zdradzić się.

Patrzę na wioskę i zastanawiam się z całych sił jak mogę się przyczynić do jej rozwoju osobiście. Na razie mam kilka spraw do załatwienia.

1. Rozmowa z Vioricą wraz z Saphire.
2. Przygotowanie pancerza, szyszaka i tego co zdobyłem jako kowal.
3. Pomoc Yngvarowi i nauka od niego rzemiosła.
4. Pozyskanie Kamienia na rozbudowe.
5. Treningie z dmuchawką i kuszą.

Treningi chwilowo są nisko przez moje rany jednak nie zammierzam spocząć na laurach. Dzicy nie będą czekać aż dojdę do siebie. A czas nagli. Nie wiadomo kiedy zaatakują w odwecie. W końcu zabiliśmy ich kapita czy rycerza. W każdym bądź razie ogoś ważnego.

Ostatnio edytowany przez Ziutek (2021-05-26 20:36:01)

Rzegnam się z Yngvarem po czym staje na chcwilę i patrze na jego dzieło. Chłop się stara. Szkoda jak by jego starania nie ochroniły ieszkańców wsi. W końcu tak bardzo sę poświęca aby wykonać te fortyfikacje. W inponujący sposób w tak krótkim czasie zrobił tak wiele.
-Kiedy będę miał tylko chwilę wolnego czasu z pewnością pomogę. Dla tego nie przesadzaj z forsowaniem się. Robisz to już od kilku dni więc pewnie jesteś bardzo zmęczony.

Kiedy Beorn podchodzi słucham go. A na jego prośbę reaguje tylko skinieniem głowy. Zbędne słowa nie muszą paść w tej rozmowiie. Na razie maam zbyt dużo na głowie aby wdawać się z nim w dyskusje. Zwłascz, że czas mnie nagli.
Mam wiele do przemyślenia a jeszcze więcej do zrobienia. Jestem tylko jednym człowiekiem i mam tylko dwie ręce.
Na dzień dzisiejszy potrzeba nam siły roboczej. Im więcej rąk do pracy tym szybciej bylibyśmy w stanie to ukończyć. Jednak na posiłki nie ma co liczyć chwilowo a iejscowych już przetrzebili Zakapturzeni.

Kiedy idę koło Sephire uśmiecham się nie mówiąc nic. W końcu tak bardzo nie lubi tego kapłana, że posuwa się do tkich metod. Niczym dziecko buntujace się rodzicą. Jest to takie urocze. Ta niewielka rzecz uspokaja moje serce.
-Dziękuje. -zwracam się do Kriniad, po czym spowrotem patrzę w oczy Viory.
Biorę łyk z ceramiki wywaru babuszki i odpowiadam spokojnym niskim głosem.
-Odwaga? Miałem więcej szczęścia niż inni oraz polegałem nie tylko na swoich mięsniach ale i umyśle. -pukam sie palcem wskazującym w skroń ii znowu upijam łyk wywaru.
-Zmieniając temat. Wiesz zapewne po co tu przybyłem z Saphire? Zanim przejdę do rzeczy. -wstaje i spuszczam głowę przed Viory.
-Wybacz, że nie byłem w stanie pomóc Volosowi kiedy walczyliśmy z Zjawostworem. Jedna to Murdock pomścił Volosa. Kiedy y walczyliśmy w podziemiu. Jednak chcał bym abyś wiiedziała, że zajmę się tobą tak długo jjak będę w tej wsi. A jeśli będę ją opuszczał chciał bym abyś ty i Saphire podążały ze mna. W tedy bym mógł dać o was nadal. Jestem człowiekiem, który dotrzymuje słowa. A jak wspominałem wcześniej Saphire będę was chronił do końca swego życia. Tak postanowiłem i nic tego nie zmieni. -patrze na obie z powagą w swoim spojrzeniu.
W końcu już postanowiłem a ja zdania nie zmieniam. Nawet jeśli będą przeciwne zrobię wzystko aby dotrzyać słowa.

Ostatnio edytowany przez Ziutek (2021-06-02 22:51:43)

Patrzę na Viorice oraz Saphire w końcu ich los mnie obchodzi. Siostra była sstarsza i opiekowała się mną. Była w moim życiu bardzo ważną egzystencją. To dla tego nigdy nie przejdę obok kobiet w potrzebie. Wtedy nie mogłem nic zrobić i dla tego zgwałcili i zabili moją siostrę. Moją kochana Jorunn.
Kątem oka patrzę na modlitewnik ale nic nie mówię na jego temat. Ma prawo wyboru w to co wierzy. W dodatku od teraz postanowiłem ją chronić. Więc nie mam zamiru ingerować w jej wiarę. Sama podjoła taką decyzję. Mam tylko nadziję, że nie przyjdzie jej do głowy nakłanianie mnie abym też przeszedł na tą wiarę. Było by to kłopotliwe.
-Rozumiem. Zaraz się tam udam. -po czym wstaje i patrze ponownie na kobiety.
-Na mnie czas. Obowiazki wzywają. Dziekuję za gościnę. Teraz będę zagglądał do was w każdej wolnej chwili. A jeśli coś się was będzie trapić zawsze możecie przyjść do domostwa, które zajołem z kompanami. Powiem im, że jesteście pod moją ochroną. Powinni mieć na was większe baczenie pod moją nieobecność. Jednak poszukam jeszcze kogoś kto zawsze jest w wiosce aby czuwał nad wami. -uśmiecham się do nich i kieruję się do wyjścia aby stanąć w drzwiach, odwracam się i z uśmiechem na ustach mówię. -Dziękuję za gościnę. Mam nadziję, że szybko siię znowu zobaczymy. -po czym wychodze i kieruję się do swojej domeny.
Mojej bazy zaopatrzeniowej, fortey i królestwa w tej wiosce. Ta myśl rozgrzewa mi serce. Tak samo jak słowa Viory. Mam nadziję, że chłopaki nie będę sprawiali problemów. Zwłaszcza Beorn bo jak na razie jest świerzy.
Po drodze, zastanawiam się, kto zawsze zostaje w wiosce i nie bierze udziału w zwidach. Staram sobie przypomnieć ich twarze i imiona. W końcu Gęba nie cholewa. A słowa trza dotrzymać. Nie był bym sobą gdybym po swej prrzemowie spoczął na laurach. Nie mogę zawieść zaufania tych kobiet. Absolutnie jest to niedopuszczalne.
Z takimi myślami w głowie pokonuje drogę i wchodzę do swego domostwa.

-Witam. Byliśmy w tym plugawym miejscu jednak wolał bym o tym nie mówić aby ci z moich towarzyszy, którzy tam nie byli nie musieli dźwigać tego brzemienia. Było to nieludzkie miejsce i z całą pewnością coś się zmieniło we mnie kiedy je opuściłem. Jednak myślę, że to wyjdzie mi na korzyść w przyszłości. Natomiast istoty żyjące tam nie będą nigdy prze zemnie traktowani tak jak powinno się traktować ludzi. Widok, który tam widziałem napełniam mnie obrzydzeniem i gniewem. Więc postanowiłem schodzić do podziemi zawsze kiedy będzie mi to tylko dane. Skoro już to zobaczyłem i zostałem obarczony brzemieniem wiedzy o tym. Czuję, że to jedyny sposób aby nie zwariować. Dodatkowo głosy w kopalni teraz mogą się nie okazać tylko moim przesłyszeniem. Dla tego nie powiedziałem od razu o tym teraz sprawia, że czuję niepokój.[/colo] -zaciskam pięść z gniewu częściowo na siebie częściowo na to, że głosy nie należały do sprzymierzeńca i zamiast coś ugrać na tym sekrecie mogłem doprowadzić do tragedii.
Słucham go uważnie jednak w głowie mam teraz dużo niepewności. O tak dużo rzeczy chcę zapytać. Jednak kiedy zrobię to w tym stanie kiedy jestem na progu szaleństwa może mi nie wyjść to na dobre. Czasem niewiedza jest błogosławieństwem.
[color=#FF6600]-Jednak zagrożenie Białe Kruki też są naszymi sprzymierzeńcami w walce z tymi Dzikimi. Czy naszymi wrogami? -przyjmuję sztabkę i ważę ją w dłoni oceniając jak mogę przemienić to w coś bardzo wartościowego z moimi zdolnościami. -Co do nagrody dziękuje. Na pewno ją dobrze spożytkuje. Kowalstwo to coś z czego jestem dumny. A pasy mogą być bardzo przydatne. Sam nie wiem jakie następstwa będą tego co widziałem a nie chciał by zrobić krzywdy komuuś z kim walczyłem ramię w ramie. Budowanie więzi zaufania jest trudne. Nie chciał bym bić tych co nie trzeba. -biorę pasy i spoglądam na tych dwóch co zaczęli się kłócić o błahe sprawy. -Na pewno przyjdę niebawem porozmawiać. Zwłaszcza, że to miejsce stało się dla mnie ważne z powodu pewnych wydarzeń i obietnicy, którą złożyłem. Porozmawiam z Beornem i Mardockiem. Więc może dowódca spać spokojnie. Jutro ponownie zrobię co w mojej mocy aby pomóc mieszkańcom tej wsi. W końcu po najciemniejszej nocy zawsze nadejdzie świt. -na tych słowach kończę swoją rozmowę z dowódcą.
Podchodzę do tych dwóch cymbałów co się kłócą i zerkam na nich trzymajac pasy. Wręczam po połowie Beornowi iMardockowi.
-Tej nocy zwiążecie mnie i Blaira. Nie pytajcie o szczegóły jeśli nie jesteście gotowi nieść brzemienia razem z nami. Jeśli jesteście na to gotowi chętnie was wtajemniczę. Jednak wtedy nic nie będzie takie jak dawniej dla was. Więc podejmijcie decyzje sami. Macie własną wolę i wiecie czego chcecie od życia. Dodatkowo chcę mieć do was prośbę. Może być to samolubna prośba jednak jest to coś dla mnie bardzo ważnego. -przypatruje im się uważnie i staram się wyczuć atmosferę.
Obserwując ich mimikę i wsłuchując się ich głos aby wyłapać każdą zmianę chcę ocenić czy ich słowa są szczere czy tylko udają. Na tej podstawie podejmę kolejny krok w ich sprawie.
Pasy mnie zaskoczyły jednak jest to dobra decyzja. Zastanawiam się jak się wszystko może potoczyć. Jednak samo myślenie nie pomoże. Od myśli do czynu jednak osobiście czuję zmeczenie psychiczne i fizyczne. Muszę odpocząć. Bez odpoczynku moje ciało nie będzie w formie a osłobiony umysł może pogrążyć się jeszcze bardziej w mroku.

Ostatnio edytowany przez Ziutek (2021-06-15 22:07:11)

Kiedy dowódca wspomina o białych piórach zamieram. Te skurwiałe syny. To oni. Oni zabrali mi rodzinę. Zgwałcili i zabili moją ukochaną siostrę Jorunn. Teraz to wróg nawet gorszy od tych skurwaiłych kanibali. Nie spocznę puki nie nakarmię nimi psy. Skurwiałe sucze syny.
Płonę z gniewu a moje mięśnie napinają się z gniewu.
Nie odzywam się. Czekam chwilę aż gniew trochę ostygnie. Przypominam sobie scene sprzed 10 lat. Ojca, matkę i kochaną Jorunn.
Kiedy to robię uderzam pięścią w pierś wstaję i patrzę na kolegów z naszego domostwa.
-Tak mam tajemnicę. Jedną z nich jest to co zobaczyłem z Blairem i Gulltopem. A było to dzieło kanibali. Kadzie z gotującą się krwią. Przybite kobiety do słupów. Oszpecone i zapłodnione przez tych kanibali. Żyły tylko aby być klaczami rozpłodowymi. A wszyscy inni to tylko bydło na rzeź dla nich. Z tym walczymy. Tak skończyli porwani. Mężczyźni jako pokarm a kobiety jako klacze. Nic więcej nie powiem. To i tak będzie dla was dwóch brzemieniem z, którym teraz musicie żyć. Nie muszę mówić też tego abyście zachowali to w tajemnicy. -zerkam na Bleira czy chce coś dodać.
Po czym biorę łyk piwa aby zwilżyć gardło. Zaciskam i rozluźniam wolną dłoń. Zastanawiiajac się czy mówić o swojej przeszłości. Jednak po chwili rozluźniam dłoń i patrzę na Beorna jak i Murdocka.
-Dla tego chcę was prosić o ochronę nad Vericą i Saphire. Stały się dla mnie ważne. Przywiązałem się do nich i chcę aby były szczęśliwe. A przede wszystkim aby przeżyły. Dla tego chrońcie je razem ze mną. A ja zrobię wszystko aby wam pomóc kiedy również poprosicie o pomoc. Wierzcie lub nie. Nigdy nie prosił ale brałem wszystko siłą jak na norda przystało. Jednak one stały się w moim umyśle rodziną. A dla rodziny zrobię wszystko. Nie ważne jak by to było okrutne. Niezgodne z prawem czy etyką. Nawet moja duma nic nie znaczy gdy chodzi o bezpieczeństwo i szczęście rodziny. -patrze na nich z oczami pełnymi pasji.
Tak w końcu one będą moimi drogimi siostrami. Będą siostrami i tym razem je ochronię. Już nie jestem słaby i nie jestem sam. Mam kompanów ale nie do końca im jeszcze ufam. W końcu musi upłynąć wiele wody zanim powstanie więź tak silna jak powróz. Jednak aby on powstał trzeba zacząć od cienkiej linki, która połączy nasze losy ii nada nam wspólny cel i kierunek.
Tak teraz myślę i intuicja mi podpowiada, że to najlepsze rozwiązanie. Wyjście gdzie nie tylko możemy zostać przypadkowymi ludźmi rzuconymi w wir wydarzeń. Tylko ludźmi, którzy sami wejdą z determinacją i przekonaniami aby sprzeciwić się przeznaczeniu i sięgnąć po swoje marzenia.
Może to tylko moje pomieszane myśli spowodowane nadmiarem doświadczeń z ostatnich dni. Kopalnia. Wioska. Podziemia. A na dodatek teraz ta wieść o Białych Krukach.
Znalazłem was w końcu. Tych, którzy odebrali mi wszystko. Trop, który miałem jako jedyny po masakrze wioski. Ludzi, którzy odebrali mi osobę najcenniejszą an świecie. Moja kochaną Jorunn. Moje słońce i księżyc. Moją miłość. Moje serce.

Ostatnio edytowany przez Ziutek (2021-06-16 18:02:39)

Tak to prawda złamało mi to serce. Zabolało mnie to bardziej niż śmierć matki i ojca. Nawet teraz to co jej zrobili przed śmiercią sprawia, że chcę wypatroszyć tych skurwysynów. Ona miała zaledwie 10 lat. Była bez winy i skazy. A jednak te świnie. Zgwałcili ją i zabili.
Tylko dla tego, że uważali się za lepszych i, że mogą bo są lepsi. Czym oni są do chuja? Nie wybaczę, nigdy im nie wybaczę. Będę rósł w siłę i opanuje kunszt wojenny aby zabijać ich. A ich głowy będą zdobić ołtarz jaki wybuduje w przyszłości. Będą się na mnie patrzeć nawet po śmierci. Nawet kiedy zostanie tylko goła czaszka ez skóry a gałki oczne już dawna zgniją. Puste oczodoły nadal będą się na mnie patrzeć. A ja na tronie zasiądę naprzeciw nich i w przyszłości będę torturował każdego Białego Kruka jakiego pojmę. Zamęczę ich na śmierć aż będą błagać aby nadeszła ona szybko. Wtedy też gdy będą blisko śmierci wrzucę ich do dołu z kanibalami gdzie pożrą go żywcem. Nawet to będzie małą karą za to co zrobili mojej kochanej Jorunn.

Otrząsam się po chwili aby wrócić ponownie do powierzchniowego Bregzarita. Przez gniew i wspomnienia chwilowo obie jaźnie spotkały się w jednym punkcie. Obie świadomości chciały tego samego. Pragnienie zemsty 13 i Bregzarita są w przypadku Jorunn takie same.

-To prawda. Słowa nie oddadzą tego co tam było. To nawet nie ludzie więc nie musicie ich tak traktować. To tylko plaga, której się trzeba pozbyć wszelkimi dostępnymi środkami. Ta walka nie będzie honorowa. W końcu nie są nam równi bo nie są nawet ludźmi. -patrze na Beorna i moje słowa kieruje do niego twarzą w twarz stajać przed nim. -Rozumiem i doceniam, że nam to powiedziałeś. Będę cie krył tak jak będę mógł. Doceniam twoje zdolności bojowe i nie tylko. Dla tego popytam tu i tam czy nie ma dziwnych plotek. W końcu mamy już sprzymierzeńców w tej wiosce. A co do plotek musisz uważać na Yngvara to prawdziwy plotkarz a język ma dług. Gdy będę się przyuczał z nim fachu budowniczego przyłożę ucho aby wybadać czy coś jest na twój temat. -kładę mu rękę na ramieniu i poklepuje.
Odwracam się do Murdocka i patrzę na niego. Uśmiecham się kiedy mówi o swojej wybrance.
-Przyprowadź Jelenne tu. Chętnie ją poznam i skoro jest ważna dla ciebie będę ją również chronił jak i ty chcesz chronić ważne dla mnie osoby. To naturalne, że odwdzięczę się tym samym. W kilku będzie łatwiej zając się nimi kiedy zaprzyjaźniły by się. W końcu spędzimy tu trochę czasu. -poklepuje go po plecach. -Panie bohaterze. -uśmiecham się.
Kiedy Blair wspomina o rodzinie uśmiech mi znika z twarzy. Odwracam się do niego i najspokojniej jak tylko potrafię mówię.
-Moją rodzinę zabiły Białe Kruki. Dla tego tylko oni są niżej od Dzikich z podziemi. 10 lat temu zabili moją ukochaną siostrę dla tego mam zamiar w przyszłości zabić ich tak ielu jak tylko zdołam. To mój cel główny w moim życiu. Może dla tego nie toleruje gdy źle traktuje się kobiety. Przypomina mi się siostra i dla tego chcę je chronić. Może to moja pokutę. -patrzę w sufit po czym opuszczam wzrok  na wyciągnięte zaciśnięte w pięć dłonie trzymane przed klatką piersiową. -Wtedy byłem słabym 6 latkiem. Teraz zostałem pobłogosławiony tym wielkim ciałem. -uderzam się w pierś. -Jednak nadal jestem słaby. Nadal muszę się wiele nauczyć. Nie tylko w kunszcie walki ale i wielu dziedzinach, które będą mi potrzebne w drodze do mojego celu zemsty. Dla tego chętnie będę uczył się od was chłopaki wszystkiego co umiecie. W zamian nauczę was tego co sam umiem lub po prostu wykuję wam to co będzie potrzebne. Na razie mam tego trochę dla tego powiedźcie co jest potrzebne naszej grupie rano aby być efektywniejszym. Jednak myślę, że podstawą będą i tak wspólne treningi codzienne aby nasze zgranie było coraz lepsze. Musimy się lepiej poznać. Nasze nawyki i odruchy. Tak aby w walce nie było kolejnych ofiar jak ostatnio. Mamy tylko jedno życie. Wykorzystajmy je ak najlepiej aby niczego nie żałować. Wysiłek włożony w to zaowocuje. To pewne. -patrze na nie spojrzeniem pełnym pasji. -Dla tego zakneblujcie mnie od razu. Moja głowa jest pełna myśli. Nie chcę wam przeszkadzać. A trening z tobą Blair jest bardzo owocny. Dzięki niemu mogłem korzystać z kuszy i dmuchawki. A teraz panowie do świtu. Aby po ciemnej nocy nadszedł upragniony świt. W końcu słońce zawsze wstaje po nocy. -z tymi słowami kładę się w oczekiwaniu na zakneblowanie i sen.
Jednak moja głowa jest pełna myśli. Mam w końcu tak wiele do zrobienia. Trzeba zacząć szukać zaufanej sekretarki, która zajmie się spisywaniem tych planów. Potem będę musiał zdobyć zaufanie wszystkich tu aby wdrażać mój plan powoli w życie. Nasza więź jest jednak za mała. To wymaga czasu i czynów. Jednak myślę że po wydarzeniach z podziemia i szczerej rozmowie z nimi jestem bliżej stworzenia z nimi trwałej więzi. Z tymi myślmi zasypiam oczekując na to co przyniesie noc.

Kiedy wstaje sprawdzam swój stn. Jak dzis mają się moje rany. Zerkam na dłonie i zaciskam je. Jestem pewny. Teraz nie pokonam Białych Kruków. Nie mam na to siły i oddziału jednak trzeba zacząć już dziś trenować nad sobą. Jestem młody a zemsta zaczyna się od dziś. 10 lat spędziłem aby wykuć podwaliny do niej. Ciało rozwinęło się wraz z umysłem. Jednak to za mało. Teraz muszę przejść do kolejnego etapu. Czy potrwa on 10 czy 20 lat. To bez znaczenia. Będę każdy dzień spędzał tak aby być coraz bliżej tej zemsty. W końcu to cel mego życia. Poboczne rzeczy będę wykonywał skrupulatne ale i tak większość uwagi. Jednak teraz muszę się skupić na tym co jest w moim zasięgu. Na to mam wpływ tu i teraz. Plany to nadal plany jeśli nie wprowadzę je w zycie.
Wypowiedziałem wyniosłe słowa teraz poprę je czynami. Muszę dbać o reputację, że słowa Bregzarita nie są cholewą. Aby w przyszłości mówiono, że Żelazny zawsze robi to co mówi.
Tak więc wstaję , przemywam twarz, ubieram się i idę na zewnątrz z swoją kuszą. Muuszę trenować. Wykuć nawyki aby stały się dla mnie czymś normalnym. Trening wojenny, trening rzemiosła, trening społeczny. Jeśli utrzymam te trzy formy treningu będę mógł szybciej przejść do relaizacji swego planu aby wcielić go w życie.
-Witam panowie. Mamy piękny poranek. Mam nadzieję, że w nocy nie rzucałem się za wiele i mogliście spać spokojnie? -mówię z uśmiechem na twarzy.
Patrzę na Blaira i idę do niego na zewnątrz.
-Nasz trening pora zacząć. Do śniadania chętnie poćwiczę z tobą. Potem udam się na naukę do Yngvara ale też tylko do obiadu. Następnie postaram się poprawić naszą kryjówkę a kiedy będzie się ściemniać odwiedzę kobiety aby sprawdzić co u nich i czy nie potrzebują niczego. Taki mam plan na dziś a jaki jest twój? -pytam aby dowiedzione się więcej o jego stylu życia i tym co dla niego jest ważne.
Sam będę układał swoje plany dnia wedle tego co danego dnia będzie miało wyższy piorytytet. Jedynymi stałymi punktami będzie poranny trening jak i wieczorne odwiedzanie kobiet. Jedynie misje mmogą przeszkodzić mi w jego realizacji.

Kiedy czas pozwoli sprawdzę przeszłość swojego klanu. W końcu mogę być ostatnim Żelaznym w swoim klanie. Więc muszę to sprawdzić. Każdy dzień tu może być moim ostatnim a nawet kiedy umrę nie chcę niczego żałować.
Pozostawienie swojej woli potomstwu nie jet głupią sprawą jednak z drugiej strony jest to brzemię, które obecnie sam dźwigam na swych ramionach.
Na razie i tak nic nie mogę z tym zrobić. Nie jestem miłośnikiem braniem na siłę kobiet. Dodatkowo nadal jestem prawiczkiem. Ha zabawne. mój kutas nigdy nie był w żadnej dziewce a sam nawet nie pamiętam czy widziałem cycki i pizdę jakiejkolwiek kobiety w swoim życiu.

Na treningu skupiam się na tym jak leży mi w dłoni kusza. Jak i na tym jak jest zbudowana i co mógł bym zrobić z jej konstrukcją. Bo irytujący jest długi czas potrzebny na ponowne naciągnięcie kuszy. W tym czasie broń jest bezużyteczna. Ostrza przy ramionach kuszy można by było domontować jednak jaki by miało to wpływ na ciężar broni, jej stabilność czy celność? Patrzę na kusze po treningu i zastanawiam się z punktu widzenia moich umiejętności kowalskich.

-O polowanie. Niestety nie robiłem tego i z moimi umiejętnościami na ten czas bym był tylko kulą u nogi. Bardziej przydam się w wiosce. A co do przebudowy i rozbudowy naszej kryjówki. Mam na myśli kilka kluczowych zagadnień. Dwie podstawowe to oddzielenie sekcji mieszkalnej od rzemieślniczej. W jednej jemy i odpoczywamy zbierając siły wiec bliskość warsztatu gdzie kuje czy bimbrowni było by trochę kłopotliwe. Zwłaszcza, że oba muszą być oddzielone dla bezpieczeństwa. Dodatkowo magazyn na nasze fanty z wypraw i rzeczy, których nie używamy powinien być zabezpieczony. Na tyle aby w kryzysowych sytuacjach był też naszym ostatnim bastionem. Dodatkowo na strychu przydało by się jakieś dodatkowe miejsce aby pod osłonom dachu móc zasypać napastnika ostrzałem z bezpiecznej pozycji. Na razie tylko na takie przemyślenia wpadłem. Zwłaszcza, że coś mi mówi, że zostaniemy tu dłużej. Dodatkowo kilka  dodatkowych miejsc do spania też by było mile widziane. Możliwe, że będziemy ich potrzebowali aby obronić kobiety w ciężkich chwilach lub kiedy nam się grupa powiększy. -odpowiadam na jego pytania cały czas rozważając czy to wszystko co miałem na myśli.

Kiedy inni trenują czuję, że nie jest tak źle bo inni też poważnie podchodzą do sprawy. Zwłaszcza ten łucznik. Chętnie przywitał bym go w naszej grupie jednak najpierw zbiorę więcej informacji o nim aby mieć jakiś punk zaczepny aby stworzyć z nim relację o lepszym starcie.
Kiedy widzę tych mężczyzn zastanawiam się tylko jak dużo z nich przeżyje ich pierwsze starcie. Czy gniew nie uderzy im do głowy i nie zginą bezsensowną śmiercią nie dokonawszy zemsty za swoich najbliższych.

Kiedy widzę kobiety uśmiecham się do nich na powitanie. Ich widok dodaje mi otuchy ii sprawia, że chcę dać z siebie więcej niż 100%. Myślę, że będą moją siłą napędową do puki będę tu żył w tej wiosce. A potem jeśli zechcą podążać za mną zabiorę je ze sobą. Ich strata była  by la mnie ciosem. W końcu to zastępstwo mojej siostry. Mogę doznać poważnych uszkodzeń w moim umyśle kiey by umarły jednak jestem na to gotowy. Jestem za nie odpowiedzialny i uczynię z nich swoja rodzinę, którą straciłem. Będę żył dla rodziny aby ja chronić.
Możliwie, ze przez te lata właśnie tego mi brakowało. Siostry, która nie chroni mnie a którą ja mogę ochronić. W końcu nie zrobiłem tego 10 lat temu. Wiec teraz mam szansę na odpokutowanie. To nie forma kary a raczej daru od losu, że mam szansę na odpokutowania swych grzechów.

-Yngvar wiesz coś może o sytuacji w tej wsi. Zwłaszcza kapłan i rycerz. Przynieśli z sobą jakieś wieści? W końcu są tu z nami od poczatku. A i wielu mają zwolenników. -uśmiecham się krzywo mimo, że mają inną wiarę są zbyt agresywni w nawracaniu. -A tak na marginesie. Chce rozbudować miejsce gdzie się zatrzymałem. masz może jakieś wskazówki dla mnie. W końcu jestem amatorem a moje zdolności są znikome. Jednak chcę to zrobić aby zwiększyć zakres swoich możliwości. Nie chcę spocząć na laurach. -kiedy jestem witany uśmiecham się. -Witaj. Miło cię widzieć. Was też dziewczyny. Pamiętajcie o swoim bezpieczeństwie i nie przemęczajcie się zbytnio. W przeciwnym razie było by mi smutno, ze takie piękne kobiety jak wy tak bardzo nadwyrężyły swoje ciała. Ciężka praca jest dla nas mężczyzn jednak jeśli robicie coś na co pozwala wam wasze ciało i nie przemęczacie się. Nie mam żadnych zastrzeżeń. W końcu same wiecie doskonale na co możecie sobie pozwolić. -uśmiecham się ponownie i wracam do pracy.

Po chwili znowu przestaje i zwracam się do nich jak zawsze ostatnio z uśmiechem.

-Chę rozbudować miejsce gdzie się zatrzymaliśmy. Dla tego gdy poczujecie sie zagrożone bezzwłocznie próbujcie się tam dostać z swoimi bliskimi. Może nie być tam za wiele miejsca ale gdy będzie kryzys chcę mieć was w zasięgu swych ramion aby was chronić. Inaczej bym byl niespokojny. -mówię poważnym tonem.

Sam też czekam na wieści od wysłanych zwiadowców. Jednak sam muszę wziąć los w swoje ręcę i trzymać go mocno aby był zgody z moimi przekonaniami lub najbliżej ich. W końcu moje ego jest zbyt wysokie dla przeciętniaków.