RPG

-Szukacie pracy zatem chodź za mną? - podrapał się palcem wskazującym po brodzie. -Ty również olbrzymie. - uśmiechnął się do ciebie.
Jeden z mężczyzn koło Darkiosa parsknął śmiechem.
^Puścić was wolno? Przecież was nikt nie więzi. Prawda chłopcy? - pozostała dwójka wzruszyła ramionami i pokręciła głową zaprzeczając.
Bawi się wami znając wasze beznadziejne położenie.
Darkios zgrzyta zębami coraz bardziej a żyła na jego skroni pulsuje ze zdenerwowania.
*Możecie nas puścić lub trzymać ale godności nam nie zabierzecie. - na te słowa skoczył do przodu.
Zimna stal zatopił się w jego brzuchu a on z grymasem bólu na twarzy zacisnął dłonie na gardle.
Rastus powstrzymał swych kompanów podniesieniem ręki przed posiekaniem Darkiosa.
-To ich sprawa i tylko oni musza je sami rozwiązać. Wygra ten po kogo stronie jest racja komu bóg sprzyja. -widzisz, że opuścił dłoń.
Plama szkarłatu na ubraniu Darkiosa się powiększa a krew spływa po ostrzu i ubraniu barbarzyńcy.
Rana jest poważna. Wiesz o tym nawet ty.
Twarz mężczyzny robi się sina a potem przewalił gałkami i zwiotczał w dłoniach olbrzyma. Ten czyn kosztował Darkiosa sporo wysiłku.
*Nie będę uległym psem Tabitho. Nigdy ... - upadł na kolana i zemdlał z upływu krwi.
-To cud, że wytrzymał tyle. -podszedł do niego i sprawdził tętno. -Żyje. Rann sprowadź Aabb. Niech zajmie się nim. - mężczyzna odprowadził swego podwładnego wzrokiem. -Wybacz ale tak działa świat. Wygrywa silniejszy lub sprytniejszy. - podał ci rękę.
Kolejny w zieleni podszedł do twego towarzysza i zaczął tamować krwotok.

Darkios leży w kałuży szkarłatu która z każdym uderzeniem jego serca się powiększa. Serce bije słabiej a ty czujesz na dłoniach jak ciepło jego życia opuszcza jego ciało.
Ciało Darkiosa potężne i umięśnione teraz wydaje się być bezsilne i sflaczałe.
Mężczyzna udzielający u pierwszej pomocy ciągle walczy z nasilającym krwawieniem.
-Potrzebna natychmiastowa operacja a i tak nie wiem czy to coś da. -włożył dłoń w ranę. -Szabla uszkodziła jelita i bóg jeden wie co jeszcze. Poza pierwszą pomocą nie wiele mogę dla niego zrobić. - popatrzył na swego przywódcę.
Ten popatrzył na ciebie i zmrużył oczy. Po czym popatrzył na swego podwładnego.
ten tylko przecząco pokiwał głową.
^Rób co możesz do przybycia Aabb. Jeśli ona nie pomorze to tego nieszczęśnika czeka tylko śmierć. - położył ci dłoń na ramieniu.
Po czym łagodnym tonem przemówił.
^Nikt nie chciał was skrzywdzić. ten incydent pokazuje tylko jak nie tolerancyjni jesteśmy młoda elfko. Mój człowiek za niewyparzoną gębę zapłacił życiem. - pokazał uduszonego podwładnego leżącego nieopodal Darkiosa. -Zaś twój przyjaciel z woli bogów nadal walczy o życie. Też płaci cenę swej porywczości. Nic nie dzieje się bez przyczyny Tabitho. - uklęknął przy tobie i cie przytulił.
poczułaś szczerość i dobroć płynąca od niego oraz ciepło jego ramion i torsu. Dziwnie to wpłynęło na ciebie. Wręcz uspokoiło lekko.
*Ty jak zawsze Rastusie podrywasz niewiasty. - usłyszałaś melodyjny głos kobiecy za pleców. -Jestem wedle ... -głos się urwał a ty kiedy się odwróciłaś dostrzegłaś piękna niewiastę o czarnych włosach.
Podkasała rękawy i położyła na bruku pas po czym przystąpiła do udzielania pierwszej pomocy. Szybko zatamowała krwawienie. Nie trwało to dłużej niż 15 uderzeń serca. Po czym przyłożyła dłonie do rany i zaczęła coś mamrotać pod nosem. Niestety nie dosłyszałaś co. jesteś pewna po kolorze że jest to czar leczenia. Niebieska poświata spowiła jej ręce a krwotok całkowicie ustąpił.
*Udzieliłam mu pierwszej pomocy ale jego stan jest krytyczny. - otarła starannie dłonie chusteczką. -Musimy go przenieś tu nie mogę operować. - popatrzyła na Rastusa.
^Wy dwaj!!! - krzyknął na mężczyzn stojących najbliżej. -Zabierzcie go do gospody gdzie mamy tym czasowe kwatery. A ty Tabitho chodź z nami. - puścił cię i ruszył przed siebie w stronę skąd wcześniej przyprowadziła straż Darkiosa.
Dwaj mężczyźni z trudem dźwignęli jego ciało.
*Ostrożnie. Wy dwaj pomóżcie im. - pokazała kolejną dwójkę.
Ci beż słowa sprzeciwu poszli pomóc kompanom. I ruszyli za dowódcą.
*Chodź słońce ze mną. - kobieta podała ci dłoń.

Mężczyźni idą szybkim krokiem z wielkim wysiłkiem pokonują kolejne kroki.
W oddali widzisz już szyld gospody "Wesoły Latarnik". Budynek jest starą latarnia morska i na szczycie powiewa jakaś flaga ale nie jesteś w stanie jej dostrzec dokładnie. Jest zielonej barwy.
Widzisz, że przed gospodą stoi dwóch mężów z tarczą i halabardą. Przepuścili swych towarzyszy i Darkiosa ale dziwnie zerkali na ciebie i Aabb.
-Idziemy do ich siedziby tam jest lepsze miejsce a i moje narzędzia medyczne są w środku. Darkios jak go nazywasz potrzebuje operacji. Dzięki magii powstrzymałam krwawienie jednak nie pomoże to na długą metę. Trzeba poskładać go jak najszybciej. - uśmiechnęła się.
Jej dłonie są wyjątkowo miękkie i delikatne. I do tego jak na twój gust dość duże. Chociaż morze ci się tak tylko wydawać.
W środku jest dużo uzbrojonych mężczyzn w zieleni jedni w jasnej drudzy w ciemnej.
-Zostań tu ja udam się na piętro i zrobię co w mojej mocy aby przeżył. - przytuliła cie i ruszyła na górę.
Zostawiła cię pośród obcych uzbrojonych mężczyzn. Widzisz kilku zerka na ciebie. A barman za ladą poleruje kufle.

Czujesz ich palące spojrzenia na swych kobiecych kształtach. Jednak wszystko się diametralnie zmieniło kiedy do gospody "Wesoły Latarnik" wszedł wielki mężczyzna niczym góra w pancerzu. Ogromny młot niczym konar drzewa wisiał mu na plecach a głownia dotykała posadzki prawie. Była wielka i pokryta kolcami. Młot nie służył tylko do miażdżenia ale zadawania jak największego cierpienia swej ofierze. Z każdym krokiem podłoga trzeszczała złowrogo ostrzegając że stare deski są na progu swej wytrzymałości.
Odepchnął paru mężczyzn w zieleni tak, że nieszczęśnicy uderzyli z impetem o sąsiednie ściany. Przelatując w powietrzu po kilka metrów.
Na piersi ma wielki młot a zbroja jest przepięknie wykonana. Świeci się niczym była by z czystego srebra.
-Piwa barmanie!!! - ryknął a ty niemal nie spadłaś z siedziska.
Barman trzęsącymi się dłońmi podał mu napitek. Olbrzym dostrzegł to i złapał za kufel opróżniając jego zawartość jednym haustem.

Mężczyzna nie zauważył cię jednak dostrzegłaś uśmiech na jego twarzy. Prawdo podobnie nie przybył tu aby ci zaszkodzić tylko najzwyczajniej w świecie się napić.
Z góry zszedł jeden mężczyzna i podszedł do ciebie.
-Aabb mówi, że twój towarzysz ma silny organizm. Wyjdzie z tego ale potrzeba będzie czasu. - po czym ukłonił się i odszedł z powrotem na górę pośpiesznie.

Rastus prawdo podobnie jest na zewnątrz jednak widzisz kogoś z jego ludzi siedzący przy stole w kącie nieopodal. możesz się go spytać.

Uśmiechnął się i zmierzył cię wzrokiem. po jego minie widać, że zafascynowany jest twoim ciałem.
-Oczywiście możesz jednak nie wchodź do pokoju 5. Pod żadnym pozorem tam nie wchodź. - przechylił kufel opróżniając zawartość do końca.
Mężczyźni obok niego też opróżnili kufle i odstawili z głośnym stuknięciem o drewniany blat stołu.
*Na nas czas panienko. - powiedział jego towarzysz i odszedł w stronę wyjścia.