RPG

Podchodzę do niej ukradkiem i przyglądam się uważnie tej młodszej rudej dziewoi. Jak idzie do kapitańskiej kajuty to może być kimś ważnym, np nawigatorką czy vicekapitan. Zarzucam swoje gęste długie, białe włosy za barki i witam się unosząc witkę. - No tak, to nie było trudne. Tak pokaźny okręt dostrzegłbym nawet na skraju sinego horyzontu.
Także się uśmiecham i obracam się wokół własnej osi by pooglądać pokład i maszty z żaglami z bliskiej odległości. - To kawał dobrego okrętu. Osobiście nie jestem jakimś zagorzałym fanem blichtru na statkach bo jest to drogie i zakładam że ten okręt także tani nie był. - Chwilę się zastanawiam i jeżdżę dłonią po cedrowej barierce. - Ten okręt należy do Ciebie? Szapoba. Każdy statek ma imię, jakie więc imię ma taki piękny dwumasztowiec, hm?
Pani kapitan, mam trójkę kompanów którzy chcieliby podróżować ze mną na Tarugę. Dwie kobiety i jeden mężczyzna. Jest możliwość zabrania ich z nami?

Elfka i do tego azjatycka aparycja. To ciekawe połączenie które może nieść za sobą zestaw ciekawych umiejętności bojowych lub umysłowych. Takie moje pierwsze skojarzenie z tą osóbką.
- Ouch, to musisz być dobrą wojowniczką skoro walka to Twoja działka na statku. Twój dziadek i ojciec też byli templariuszami, Pani? - Pytam z nutką kurtuazji jednocześnie przyglądając się rzemieślniczej pracy na zdobieniach steru i w końcu samym sterem który oceniam pod względem praktycznym, nie wizualnym. Jeśli jej dziadek zbierał załogę, to pewnie niektórzy na tym pokładzie pamiętają ją jako małe dziecko. Idąc dalej wyobraźnią patrzę po załogantach czy aby któryś nie jest w podeszłym wieku.
Póki jestem na statku to szukam wzrokiem jakiejś artylerii prochowej czy bezprochowej na okręcie.
- Okej, więc poszukam moich kompanów i sprowadzę ich tutaj. Na pewno będą zadowoleni płynąc tak ładnym brygiem. Poza tym przydadzą się do pomocy.

Sterowanie w kilku podczas sztormu to wielka zaleta koła sterownego. Choć podczas sztormu koło jest nie tylko sterowe ale i ratunkowe, by nie wypaść za burtę.
40-latek jako najstarszy załogant to dobra recenzja dla tej załogi. Sam jestem młody i w ekipie o niższej średniej wieku będzie mi się dobrze pracowało a no i mogą mieć spore doświadczenie żeglarskie z racji bycia dziećmi marynarzy. To będą cenne lekcje w mojej profesji ale i także innych pasji które mam zamiar spełniać.
Otwieram kopertę i zeskakuję ze statku pędząc po moich towarzyszy. Pierw szukam Li, która wykazała się największym entuzjazmem i sama prosiła mnie o to by płynąć na Tarugę. Szukam jej przy fontannie tam, gdzie ostatnio się ze mną umawiała. Gdy jej tam nie ma to idę do klasztoru. Najbliższe godziny spędzam na pakowaniu swoich rzeczy.

Jest trochę tych uprawnień i odznaczeń. Gdy jestem przy Li tłumię entuzjazm związany z wyprawą. - No pewnie. Ahoj Tarugo. Musimy jeszcze poszukać rodzeństwa na B. - Ponaglam ją z zadowoleniem i kładąc rękę na jej przeplatanych dłoniach obracam jej stres w coś mam nadzieję lepszego.
Przy okazji przyglądam się jej wdziękom lecz nie za bardzo. Muszę pościć jako członek zakonu w przeciwieństwie do Boba. Elfka kojarzy mi się z czymś gładkim, czystym i niewinnym dlatego w ten sposób tłumacząc sobie piękno tamtej elfki staram się zachować wstrzemięźliwość nawet w myślach. Być może to surowe traktowanie siebie, ale w myślach wszystko się zaczyna więc muszę je tłumić by kiedyś nie obróciły się w jakiś haniebny czyn. Zmierzając bo Bethi i Boba rozmyślam o tym. Myślę też o tym, by nie udać się wkrótce do pszeora lub kogoś starszego by wyspowiadać się z tych myśli i zaczerpnąć rady jak sobie z tym radzić bo to bardzo ważna rozgrywka w mojej głowie i duszy.
Idąc z Li pytam ją - Tak w ogóle co Cię ciągnie na Tarugę? Lepsze to miejsce np od wyspy Nieludzi ale też nie jest tam kolorowo. Wojny, przekręty i podziały z tego co wiem.

- Mam nadzieję, że wkrótce ją odnajdziesz. Aczkolwiek nie znam dobrze Zakonu Czarnego Miecza. To znaczy, że jesteście bardzo pobożną rodziną.
Piraci to zło konieczne. Ludzie z dala od lądu czują się bezkarni i pewnie dlatego zostają piratami w naturalny sposób czyli nie mając żadnego bata nad głową. To przykre, że my zakonnicy nie możemy wymierzać im sprawiedliwości. Przecież każdy człowiek chce dobrze, wówczas każdy o dobrych chęciach powinien nas wspierać zbrojnie i finansowo. Ale tak nie jest, bo dobro i zło są bardziej złożonymi sprawami.
Gdy widzę Bethi w koszarach jej również przekazuję radosną wiadomość o wyprawie, o ile wcześniej się nie dowiedziała. - Płyniesz z nami na Tarugę. Panna Rosa jest wręcz wniebowzięta, że znalazłem trzy dodatkowe osoby. Mam nadzieję, że nie sprawimy jej żadnych trudności.
Gdy Bethi mówi o Bobie załamuję ręce i spuszczam głowę w teatralny sposób. - Chodźmy po niego. Prowadzę dziewczyny w stronę burdelu. Swoją drogą ja też mam kuszę i kilka sztuk bełtów, w końcu odbywałem szkolenie u jednego mistrza. Pora zrobić z niej użytek na Tarudze lub po drodze.
Szukamy tego jebaki Boba.

Cóż nie będę jej wkurzać i niech obecność delikatnej Li koi jej zaostrzony charakter. Może być zła na brata za to, że chodzi na te kurwy i plami zakon. Powinniśmy razem dołożyć starań by sprowadzić go na dobrą drogę. Ciężko jest uważać się za zakonnika jednocześnie wiedząc co ten hultaj wyczynia.
Gdy widzę Boba i słucham jego pijackich wyrzutów to zachodzę w głowę co to mogłaby być za sprzeczka. Chyba nie mówi o tym jak cisnął w mój brzuch czubkiem migdałowej tarczy i się porzygałem? To było przed wypłynięciem i któż to by pamiętał. Na tej wyspie lepiej nie rozdrapywać starych ran i gdy mnie prosi o wyrównanie rachunków to mówię - Ejejejejej, znowu chędożyłeś? Ja ciebie też szukałem i nie myślałem że będziesz na tyle schlany by się wydurniać. - Gdy wystawia policzek to jebię mu plaskacza w mordę na otrzeźwienie. Nie ma w tym ani grama chęci wyrównania rachunków. Po prostu niech jego morda wytrzeźwieje.

Oceniam jego stan i czy w ogóle wytrzeźwiał na tyle, by spotkać się z milfem Rosą. Ale jeśli reaguje gniewem, to jest to dla mnie pierwsza oznaka że myśli racjonalniej. Gdy nadal świruje to wylewam mu zimną wodę na twarz lub walę kolejnego plaskacza. Jeśli ma broń to obezwładniam go w razie jakby zaczął być agresywny. W końcu jestem od niego silniejszy, ale wiem, że Bob też umie mocno przywalić.
- No, dziewczyny, pomóżcie mi. Trzeba zapiąć mu guziki, Bethi, czyń honory, to przecież Twój brat. Ja go będę trzymał. A Ty Li naszykuj chustę do otarcia mu twarzy na wypadek gdybym musiał go znowu trzepnąć... - Trzymam go i prowadzę z pomocą dziewczyn w stronę Czerwonego Smoka. Kładę mu swoje wielkie ramię na karku i pilnuję, by Bethi zapięła guziczki. Nawet jeśli wygląda to komicznie i ludzie patrzą. Jeśli patrzą to przekazuje im znak pokoju i życzę miłego dnia.

Skoro sam się ogarnie to patrzę z ciekawością jak to robi. Podchodzę z ziomkami niedaleko Czerwonego Smoka. Zwracam ich uwagę na okręt Rosy. - Popatrzcie na ten statek. To Czerwony Smok. Istne cudo, te zdobienia, żagle i symbole. Ile bym dał by mieć taki okręt. Pływanie takim to sztuka.

Wpierw podsłuchuję rozmowy Rosy z tym jegomościem i patrzę czemu ma taki wyraz twarzy. Mam nadzieję, że nic nie wpłynęło na nasze plany podróży na Tarugę bo byłoby nie miło. Dopiero po jakimś czasie podchodzę i się witam przedstawiając swoich kompanów.