RPG

ŚWIAT

Świat dzieli się na grywalny, czyli Bliski Kosmos oraz niegrywalny, czyli wszystko poza Bliskim Kosmosem. Oczywiście podczas gry można opuścić Bliski Kosmos, sęk w tym, że gra się tam zaczyna.
Pojęcie BK (Bliski Kosmos) jest pojęciem relatywnym. Galaktyki znajdujące się poza BK określane są przez mieszkańców BK jako Daleki Kosmos.

Bliski Kosmos ulokowany jest na południe od Serca Makrokosmosu w dodatniej, osiemnastej, kosmicznej kondygnacji, na Gwiezdnej Orbicie Niedźwiedzia.
Makrokosmos - Ogólny zbiór galaktyk wszechświata. Nie wiadomo ile ich jest.



W systemie jest rok 4050

Bliski Kosmos składa się z trzech galaktyk:
Środkowa (pierwsza)
Dolna (druga)
Górna (trzecia)

TRZECIA GALAKTYKA (zielonkawe tło) i PIERWSZA GALAKTYKA (reszta):


DRUGA GALAKTYKA

Spoiler:

Jest obecnie prawie całkowicie splądrowana przez anihilatorów z Czerwonego Księżyca. Jedynie Demoniczna Kopuła nie została dotknięta przez grabieżców.

Demoniczna Kopuła - Kamienny planetoid zamieszkały głównie przez insektoidy, jest ich tam ponad 600 miliardów. Mieszkają w kamiennych sieciach tunelowych, bo tam przeważnie są ich prowincje. Na początku czwartego tysiąclecia na planetoidzie panował Drill z imperium szerszenoidów z dalekiego kosmosu. Jego rządy zostały jednak dosyć szybko obalone.

Galaktyczne frakcje i obiekty w  Trzeciej Galaktyce:

Spoiler:

Xanrus - Po części zmechanizowana planeta, na której w leniwym tempie rozwijają się cywilizacje Mechanoidów i Replikantów. Nie ma tam szczególnego podziału politycznego, ponieważ tam jedyną polityką jest technologia i położenie. Planeta była na bieżąco modyfikowana i rozwijana przez Tekto-Inżynierów, którzy budowali przeróżne urozmaicenia w infrastrukturze. Według naukowców planeta istnieje jakieś 10 tys lat, i co ciekawe, nie posiada jądra. Od tysiąca lat panuje opinia, że struktura planety Xanrus to nic innego jak wszelaka uschnięta flora, która utworzyła ogromną praktycznie niezniszczalną skorupę. W latach 2500-3000 podczas wschodzącej dynastii Aludry (wielkiego mocarstwa, które opanowało całą planetę Xanrus) nastawał okres Mechanizacji - czyli projektu mającego na celu rozbudowywanie planety, co z biegiem lat nabierało tempa na tyle szalonego, aby zwiększyć znacznie rozmiary planety. Okres Mechanizacji trwa do dziś i teraz wszystko to, co kiedyś było otwartą przestrzenią, dziś jest podziemiem, które jest zamykane dla zwykłych cywilizacji za sprawą rządowych kampanii obecnych władców. Mechanizacja sprawiła, że społeczność na planecie Xanrus jest odizolowana od świata i samowystarczalna. Na Xanrus zaczęto mówić "Stalowa Cebula" lub "Planeta Warstw". Mechanizacja doprowadziła do rozwarstwienia społeczeństwa. Na społeczność mieszkającą na wierzchu planety mówi się po prostu plebs. To samo tyczy się dwóch lub trzech kolejnych, podziemnych warstw. Tylko uprzywilejowani, lub zamożni ludzie mają wstęp do głębszych warstw. Świat nie wie, co znajduje się na najniższych warstwach Stalowej Cebuli.
Średnica przed Mechanizacją: 108 100 km
Średnica aktualna pod wpływem Mechanizacji: 136 430 km
Populacja: nieznana
Lata odkrycia i zdobycia: nieznane


Stilin - Planetoid, który jednak lekko ponad 1 % swojej powierzchni ma w miarę równą i przystosowaną do życia humanoidów. Bardzo rozwinięta cywilizacja i dobre warunki do egzystencji. Powierzchownie Stilin składa się z wody, piasku i metali. Ziemia, na której żyją biliony mieszkańców, oraz wody, które zalewają kontynenty, oraz staloidy* kryją pod sobą setki warstw mniej lub bardziej (zależnie od głębokości) stopionego metalu, który wiruje wokół metalicznego jądra planetoidu.

Według badaczy w okresie wcześniej niż 7000 lat przed Erą Światła prawdopodobnie ciało niebieskie było zwykłą, skalistą planetą z rozwiniętymi formami życia, która swoim kokonem grawitacyjnym obejmowała kilka maleńkich planet gazowych, które lewitowały jednostajnie wokół planety. Mniej więcej w latach 7000 przed Erą Światła planetoid musiał mieć dosyć rozregulowane pole magnetyczne, co prawdopodobnie wywołało zapadnięcie się jej, i kolizje ze wszystkimi małymi planetami gazowymi. Życie organiczne wyginęło, a planeta została zdeformowana przez wybuchy i kolizje. Jednak w pierwszym tysiącleciu Ery Światła Planetoid został zdobyty przez astronautów ze Środkowej i Dolnej Galaktyki. Początkowo warunki do życia na planecie były ciężkie, i miały swój wpływ na rozwój życia, jednak z upływem tysiącleci rozgrzany planetoid zastygł pozostawiając na sobie szpiczaste staloidy, czyli wielkie, ostre, zdeformowane masy metali, na których życie jest niemożliwe. Istnieją naukowe teorie, które głoszą, że na staloidach mogą żyć jakieś organizmy przystosowane do warunków, lecz są one oparte na domysłach. 90 % powierzchni planetoidu stanowią staloidy, 9 % woda, 1 % kontynenty. Na Stilin mocno rozwinęły się cywilizacje ludzkie, tworząc wiele republik na dwóch wielkich kontynentach.
Średnica: niemożliwa do obliczenia ze względu na kształt, jednak teoretycznie Stilin jest największym obiektem na Bliskim Kosmosie.
Populacja: około 3 509 000 000 000
Lata odkrycia i zdobycia: rok 701 i 707 e.ś.


Planety Gazowe - Olbrzymy, które nie mają stałej powierzchni, prawdopodobnie każda z nich ma stałe jądro (z lodu, lub skały). Atmosfera jest bardzo gęsta, a życie organiczne jest niemożliwe. W Górnej Galaktyce jest ich 8. Gazowe olbrzymy oprócz kosmicznych mgławic wytwarzają ciepło i światło.
Populacja: brak
Średnice poszczególnych, gazowych olbrzymów (km):

Pentakus - 32 890
Zlodowaciała Bettegry - 31 434
Manfra - 23 200
El Mida - 27 654
Carcarobopuli - 25 921
Denebo - 21 200
Sidra - 17 812
Promienista Rzęsa - 35 007

Galaktyczne frakcje i obiekty w Środkowej, Pierwszej Galaktyce:

Spoiler:

Imperium Valarian - ma w swoim posiadaniu wiele planet. (Kolor fuksji na rysunku)

Imperium Valarian - Wielka platforma z własnym, silnie opancerzonym generatorem odpowiadającym za utrzymywanie się w jednym, stałym miejscu w przestrzeni kosmicznej. Nie wiadomo kiedy i przez kogo została wybudowana, istniała jeszcze przed okresem Mechanizacji (na planecie Xanrus), odkryto ją dopiero w połowie pierwszego tysiąclecia. Owa wielka stacja kosmiczna służyła wielu ważnym instytucjom, lecz nikt nie pamięta, kto ją zlokalizował. Przez pierwsze tysiąc lat po odkryciu platforma kosmiczna była miejscem krwawych walk, głównie walka toczyła się o zdobycie tejże platformy. Jednak krwawe bitwy skończyły się wtedy, gdy stacjom kosmiczną zaczęły interesować się ważne osoby lub ugrupowania. Jednak i tutaj odnotowano kilka bitew, lecz odbywały się one rzadziej i z większym rozmachem.

W roku 2300 platformę na długie lata przejął Lord Devador, który zdominował Pierwszą Galaktykę. Lord Devador był przedstawicielem rasy Inva Brachus, pochodził z planety Ibuna (obecnie Ibuna Avilian) z nieistniejącego obecnie państwa - Ferisi. Panował w latach 2255-2910, prócz platformy kosmicznej miał pod swoimi rządami planetę Memphis, Grand Sol, Ibuna, Abuna, Kopia i Onba. Platforma kosmiczna nazywała się wtedy - Imperium Devadorii, i była ona siedzibą Króla Galaktyki - Devadora. Jednak nie były to spokojne lata panowania, ponieważ Devador bardzo faworyzował swoją rasę (Inva Brachus) oraz rasy Iladriusów i Tytanoskórych, głównie dzięki ich sile. Lord Devador był bardzo potężną i wpływową postacią, lecz nie był lubiany na pozostałych galaktykach BK. Jeśli chodzi o wyznanie, to mieszkańcy Devadorii byli zwolennikami boga wojny - Aresa, o którym pisano wiersze, pieśni, opowiadania, które budziły chęć walki wśród żołnierzy. Do upadku Imperium Devadorii doprowadziły wojny na tle rasowym i religijnym. Od dłuższego czasu sądzono, że Devador ma religię jedynie za czynnik wyłącznie do manipulowania rzeszami populacji, i tak właśnie było. Drugim powodem wojen była dyskryminacja rasowa. Głównie chodziło tu o rasę Mortialów, która była liczna, lecz nie oferowała niczego, co wspomogło by rozwój imperium. Z czasem Devador dbał tylko o swoją rasę (Ivna Brachus) co doprowadziło do wielkiego buntu. Mówi się, że powodem przesadnej faworyzacji swojej rasy przez Devadora, były czynniki rodzinne... Inva Brachus mimo swoich licznych walorów byli bardzo trudną do rozmnażania rasą ze względu na skomplikowany metabolizm. Gdy bunt się powiódł, Imperium Devadorii stało się tylko zwykłą, kosmiczną platformą. Jednak za czasów panowania Devadora dokonało się tam wiele zmian. Devador i jego rasa, cieszyli się dużym szacunkiem wśród pewnych cywilizacji Dalekiego Kosmosu, co doprowadziło do zaawansowanej współpracy na zasadzie: Devador użyczał swojej protekcji na Dalekim Kosmosie, a kosmici z dalekich galaktyk prowadzili szeregi badań i modyfikacji w celu udoskonalania kosmicznej stacji. Zaowocowało to powstaniem czegoś w rodzaju tunelu czasoprzestrzennego, który zabierał do opustoszałego miejsca, gdzie maszerowały hordy bezmyślnych, agresywnych istot humanoidalnych. W czasach Devadorii zaczęto badanie tego jak wtedy uważano - magicznego miejsca. Nikt kto przeżył w środku, nie odkrył jeszcze nic poza hordami umarlaków. Traktowano to miejsce jako śmiertelną salę treningową, na której potem organizowano nawet nietypowe zawody, głównie polegające na tym kto zabije najwięcej umarłych i ujdzie z życiem. Po upadku Devadorii buntownicy jednak rozdzielili się tworząc odrębne państwa, i po krótkim czasie zaczęli ze sobą walczyć na śmierć i życie, i tak naprawdę nic poważnego z tego buntu rasowego i religijnego nie powstało. Stacja kosmiczna cały czas się utrzymywała i służyła jako twierdza zdolna do odpierania zmasowanych ataków. Nie długo po upadkju Devadorii na Bliskim Kosmosie zaczęto mówić na ową stację kosmiczną - Imperium Irgatsu, co oznaczało w pradawnym języku Iladriusów "Imperium broniące ciągu wydarzeń". Rebelianci, którzy obalili rządy Devadora krótko utrzymywali się na Irgatsu, ich znaczenie zaczęło szybko spadać, zwłaszcza, że pojawili się nowi, poważniejsi kandydaci na tron Króla Galaktyki. Pretendenci to przeważnie wysoko rozwinięte wówczas supermocarstwa Dolnej Galaktyki, lub też przybysze z Dalekiego Kosmosu mający chrapkę na powiększenie swoich wpływów. Wojny w Dolnej Galaktyce sięgnęły Galaktykę Środkową. Do Imperium Irgatsu dobrali się dziedzicowie Wielkiej Familii Emburnów - szlachetnej, potężnej rasy kosmicznej, która osiedliła się w Dolnej Galaktyce, i stworzyła kilka zjednoczonych królestw, którymi władali Wielcy Emburni Oligarchowie. W roku 2985 na tronie posadzono jednak nie Emburna, lecz przedstawiciela innej rasy - Rasy Emitów. Rasa Emitów utrzymywała przyjacielskie stosunki z Familią Emburnów i z tego co wiadomo, Emburni byli coś winien Emitom. Jako że w roku 2985 nie było poważnej konkurencji, to tron objął emit Sarshang Rozpustny, który wychowywał się wśród Emburnów. Sarshang osiedlił się w Imperium Irgatsu. Był typowym dyktatorem, lecz nie było to jakoś bardzo korzystne dla rozwoju Galaktyki - żeby wszyscy się go słuchali, to przez pierwsze 100 lat wyżynał każdego, kto stawiał mu opór. Sarshangowi zawsze towarzyszyli Emburnowie-Szamani, którzy mieli mu pomóc rozwikłać kilka zagadek związanych z Imperium Irgatsu i ze związkami dawnego Króla Devadora z przybyszami z Dalekiego Kosmosu. Lecz działania Sarshanga spełzły na niczym, i następne tysiąc lat, to prowadzenie rozpustnego życia i niszczenia państw dla zabawy... Panowanie Sarshanga trwało od 2985 do 4020. Jednak w ostanich kilkuset latach w Środkowej Galaktyce znaczenie Króla Galaktyki spadło drastycznie. A frakcje z Dalekiego Kosmosu lub z Górnej Galaktyki BK nie miały na tyle odwagi by obalać rządy Sarshanga, bo mogli narazić się całej Wielkiej Familii Emburnów, lub Rasie Emitów (jedynym emitem był Sarshang...), które jak się potem okazało nie miały dużo do powiedzenia, bo polityka Sarshanga mocno ich osłabiła. Sarshang z czasem został zapomniany przez Środkową Galaktykę - jego rządy się rozmyły.

W końcu ktoś ambitny postanowił coś zmienić i elekcyjnie została wybrana Królowa Środkowej Galaktyki - Killian. Co zapoczątkowało istnienie nowego państwa - Imperium Valarian od roku 4045-????. Platforma zwana wcześniej Imperium Irgatsu od roku 4045 przybrała nazwę Imperium Valarian, która była Imperialną siedzibą królowej. Przestrzeń Imperium Valarian rozciąga się na następujące obiekty w Środkowej Galaktyce: Platforma Imperium Valarian, Grand Sol, Orengeli, Planety Arxiona, Planety Centauri, Cztery Planety Aviliańskie, które od teraz stały się Valariańskie, lecz do każdej została dopisana druga część nazwy "Ibuna Avilian, Kopia Avilian...". Lecz Królowa Valarian posiada także ważniejszą, królewską siedzibę na planecie Kopia Avilian - Kwiecista Wyspa, która lewituje nad planetą. Królowa jest odpowiedzialna za resztę planet w Środkowej Galaktyce.




Planeta Orengeli - Mała, gazowo-skalista planeta, która podobno została odkryta przez onbiańskich astronautów z rasy Tytanoskórych w latach 540-600. 35% powierzchni planety jest zamieszkała przez cywilizację. Przeważa tam rasa Tytanoskórych. Znajduje się tam ponad 1000 małych księstw, które są średnio zamożne. Ludność na planecie Orengeli jest dosyć wysoko rozwinięta, jeśli chodzi o duchowieństwo. 96% wyznaje religię zwaną Dharma Khulum, której podstawą jest wiara w jednego boga Lirha - absolutnego stwórcy całego wszechświata i opiekuna, który prowadzi wszystkich przez życie doczesne i wyznacza drogę. Wyznawcy Dharma Khulum każde wydarzenie od losu nawet najgorsze traktują jako świętą wolę Lirha, która jest ceniona ponad wszystko. Dogmaty Dharma Khulum mówią także, że wszystko jest stworzone przez Lirha i trzeba to na swój sposób szanować. Dharma Khulum ma oczywiście najróżniejsze odłamy, które czasem nawet są powodem rozlewu krwi na tle religijnym.

Gdy Orengeli stało się planetą Valarian, zostało wprowadzone wiele zmian politycznych. Najważniejszym księstwem, który zajmuje się sprawami całego imperium i galaktyki jest księstwo Etrosq, najbogatsza prowincja na Orengeli. Z upływem lat Etrosq stało się głównym ośrodkiem administrującym całą cywilizację na Orengeli, oraz ośrodkiem duchowieństwa.

Średnica: 9 687 500 km
Populacja: 27 500 000 000
Lata odkrycia i zdobycia: 540-600




Planeta Grand Sol - Największa planeta w Środkowej Galaktyce. Mamy tam do czynienia z wielką siłą przyciągania. Rozbudowywanie miast na Grand Sol jest bardzo drogie, gdyż materiały, które wytrzymają na tej planecie muszą być najwyższej klasy. Jednak udało się to niektórym tekto-budowniczym. Skrawek Grand Sol został zdobyty w pierwszym tysiącleciu Ery Światła przez kolonizatorów z rasy Tytanoskórych pochodzących z planety Memphis. Lecz kolonizatorzy mieli tam trudny żywot, ze względu na siłę grawitacji, z którą się borykali. Jednak po kilku latach z lepszym sprzętem ściągnięto tam zorganizowaną, liczną ekipę budowlanych, którzy zbudowali dwa ośrodki na skalistym olbrzymie. Planety Aviliańskie, oraz w dużej mierze lanety Centauri nie miały możliwości dostania się, ponieważ stosunkowo blisko Grand Sol znajdowała się ognista planeta Firga, która swoją emisją gorących materii gazowych tworzyła barierę nie do przejścia. Jednak po kilkuset latach Avilianie porzeszyli swoje horyzonty wpływów i technologii, i mogli podróżować do planety Memphis, a co za tym idzie na Grand Sol. Dosyć owocnie się zintegrowali z plemionami planety Memphis i wspólnie dążyli do zdobywania terenów na Grand Sol. Możliwość pozyskiwania nowych ziem wywołała sporo rozlewu krwi. Jednak najwięcej bitew było wtedy, gdy na Grand Sol zawitali Centaurianie, w celu osiedlenia się. Przez tysiące lat planetą rządzą wojny między Rasami Centauriańskimi a rasami Memphis i Planet Aviliańskich. W końcu na początku drugiego tysiąclecia Ery Światła Grand Sol zaczęli odwiedzać mieszkańcy planety Saridia, którzy byli o wiele bardziej zaawansowani technologicznie i lot przez kosmos nie stanowił dla nich większego problemu. Saridianie bardziej zwiedzali Grand Sol w celach czysto naukowych, lecz ich wizytacje trwały zaledwie kilka lat, nie wiadomo czemu.

Grand Sol mimo tego, że jest pokryta grubą, skalistą skorupą, jest planetą dosyć bogatą naturalnie, lecz by pozyskiwać niezbędne do życia surowce, potrzebny był rewolucyjny sprzęt, oraz mozolne przemierzanie planety. Jedyni, którzy owy sprzęt posiadali, to Saridianie. Największe ekspansje na skalistym olbrzymie odnotował Lord Devador, którzy właściwie zapoczątkował możliwość życia na planecie i powiększania ziem. Okazało się, że Grand Sol kryło wiele tajemnic, wiele monstrualnych gatunków, mrowie niezbadanych szczytów, jaskiń. Na Grand Sol po upływie lat panowania Lorda Devadora zrodziło się z krwi 40 stacji lądowych. Obecnie rozwija się tam cywilizacja wielu ras humanoidalnych takich jak Tytanoskórzy lub Iladriusowie, oraz mniej znane rasy. Aktualnie planeta Grand Sol należy do Imperium Valarian.
Średnica: 4 439 000 km
Populacja: około 913 940 000 000




Planety Arxiona - Planety na których nie ma cywilizacji, ze względu na zbyt niską temperaturę. Temperatura na tych planetach wynosi od -300 stopni do -5000 stopni. Jednak występuje tam życie organiczne w postaci fauny. Królują tam potężne ssaki - Slakingowie, są to wielkie polarne bestie o sylwetce zbliżonej do ludzkiej. Slakingi mają specyficzne kształty głowy, mają na głowie masywne kręcone rogi, szeroką, kanciastą brodę i szeroką szczękę. Mają ostre zęby, ostre szpony, szerokie ramiona i długie, umięśnione nogi. Całe ciało jest pokryte puszystą, białą sierścią. Slaking posiada ogromną siłę fizyczną. Młody Slaking który już umie chodzić, ma od 1 do 2 metrów wysokości. Ich pazury i zęby nie są jeszcze na tyle rozwinięte, by zrobić krzywdę, są za to bardzo inteligentne. Dorosły slaking przewyższa inteligencją przeciętnego humanoida, poza tym fizycznie jest bardzo potężną istotą. Dorosłe samice slakingów mają od 4 do 5 metrów wysokości, a samce od 5,5 do 6,5 metrów. Bestie żyją na wszystkich Planetach Arxiona, są doskonale przystosowane do ekstremalnie niskiej temperatury, lecz nie znoszą temperatury wyższej. W pierwszych latach istnienia Valarian na jednej z tych arktyczncyh planet została zbudowana z lodu wielka twierdza - Aerial Gate, która nie jest zagrożona podbiciem przez slakingi. To zapoczątkowalo projekt, który ma na celu wybudowanie więcej twierdz, by zacząć gruntowne badania w celu ewentualnego skolonizowania wszystkich planet.
Planet Arxiona jest 10. Ośrodek - Aerial Gate.
Średnice planet: od 40 000 do 90 000 km
Lata odkrycia: 540-600


Planety Centauri - Planety kiedyś zamieszkałe przez Minotaury, czyli silne, rogate bykołaki, które posługiwały się prymitywną technologią. Na początku Ery Światła populacja Minotaurów była najwyższa w Środkowej Galaktyce, według archeologów wynosiła ona jakieś 40 bilionów. Minotaury były doskonale przystosowane do warunków Planet Centauri, pomimo wszelakiego promieniowania i znikomej sile oddziaływania magnetosfery. Minotaury w fizycznej walce były praktycznie niezniszczalne, jedyną rasą, która mogła się z nimi równać jeśli chodzi o siłę fizyczną, to rasa Inva Brachus. Minotaury brały udział w podbijaniu Grand Sol i do dziś utrzymuje się tam skromna populacja. Jednak na Planetach Centauri wyginęły na skutek śmiertelnie niebezpiecznej fauny, jaką były gigantyczne skorpiony. Planety Centauriańskie zostały opanowane przez te wielkie, kąsające potwory, lecz i na nich przyszła pora, ponieważ słaba magnetosfera sprawiała, że życie skorpionów traciło na jakości i ich odporność na tamtejsze warunki spadała. Planety Centauri nie był przez nikogo opanowywane, lecz od czasów istnienia Imperium Valarian ma to się zmienić i w niedalekiej przyszłości planety mogą posłużyć jako nowy ośrodek badawczy. Każda z planet ma jądro.
Planet Centauri jest 13.
Średnice planet: od 20 000 do 40 000 km
Populacja: nieznana
Lata odkrycia: 800-1000


Onba Avilian - Kiedyś Onba. Duża planeta typu ziemskiego z 50% wody na powierzchni. Od początku Ery Światła rozrastała się tu ludność rasy Tytanoskórych, aż do momentu wypędzenia przez Avilian w latach 215-232. Avilianie przyczynili się do ucywilizowania tej planety. Połowicznie lądowa powierzchnia i wysokiej klasy ziemia dawała spore możliwości do rozwoju rolnictwa i techniki. W ciągu bardzo krótkiego czasu Avilianie opanowali olbrzymie terytoria, jednak po śmierci jednego Aviliańskiego króla lud Avilian rozpadł się na części tworząc różne państwa. Był to długi, lecz rokujący proces. Państwa te szybko się rozwijały, lecz były nękane wojnami domowymi, co ostatecznie wykluczyło możliwość stworzenia siły politycznej i zbrojnej na skalę galaktyki, i ci którzy wygnali Tytanoskórych zamknęli sobie drogę do kontynuowania kosmicznej ekspansji. Przez długie tysiąclecia na planetę Onba zdominowało potężne Państwo - Orland, które za czasów Devadora czynnie uczestniczyło w tłumieniu rebeliantów, którzy chcieli obalić rządy Devadora. Jeden z devadorskich generałów docenił lojalność państwa Orland i sowicie dozbrajał wojska orlandzkie, oraz mocno zainwestował w szkolenie. Po upływie kilkudziesięciu lat orlandzki władca - Rigan był oficjalnym wasalem samego Lorda Devadora na planecie Onba i Ibuna. Jednak cały czas był on przedstawicielem rasy aviliańskiej, która nie oferowała nic poza liczebnością, w efekcie armie Rigana służył bardziej jako mięso armatnie, którym można się zasłaniać. Państwo Orland zaczęło się buntować i podważać wielkość Króla Galaktyki, w efekcie zostało pozbawione finansów, i na dodatek Rząd Galaktyki obrócił orlandzką armię przeciwko Riganowi. Potęga Orland zaczęła się sypać i inne państwa na planecie Onba i Ibuna przybiły gwóźdź do trumny atakując Orland i dzieląc między sobą terytoria. Na Onbie zaczęły stacjonować wojska devadorskie i potem w końcu żadne państwo na planecie nie miało suwerenności. Wszystko wróciło do normy, gdy reżim Devadora dobiegł końca wraz z jego panowaniem w galaktyce. Onba do dziś jest łakomym kąskiem dla nie jednego mocarstwa galaktycznego, który chce poszerzyć swoje dojścia. W roku 4045 zmieniono nazwę Onba na Onba Avilian, to ze względu na przynależność planety do Imperium Valarian.
Średnica: 109 543 km
Populacja: 5 354 200 000 000
Lata odkrycia: początki Ery Światła


Abuna/Kopia/Ibuna Avilian - To na tych planetach ukształtowała się rasa Avilian, i to głównie oni dokonali największych odkryć w galaktyce. Są architektami takich wynalazków jak Niebiańska Orchidea czy Statek Belmez. To tutaj zaczęła się cywilizacja, która ogarnęła większość planet. Jednak oceany na tych planetach zajmują 99% powierzchni, i Avilianie zajęli wszystkie możliwe odkryte wyspy, co zmusiło ich do zdobywania większych ziem w postaci planet. Wszystkie ważne bitwy z udziałem Avilian nie odbywały się na ich terenie, bowiem Avilianie byli zawsze tymi, którzy pierwsi atakowali. Bazy Avilian przez to, że były porozrzucane po oceanie i były bardzo trudne do namierzenia.

Wyspy na Abunie:
Słoneczny Kontynent - jest zajęty przez trzy dosyć bogate państwa, które ze sobą graniczą. Jedno z tych państw - Rokoto, jest współzałożycielem Ligi Państw Aviliańskich, organizacji międzynarodowej utworzonej ze względu na powiązaną wspólnotę religii, kultury, języka i historii. LPA rozciąga się na trzy planety (Kopia, Ibuna, Abuna).
Wyspy Haldory - Rozległa zbieranina małych wysepek, które są zamieszkałe przez starożytne plemiona, oraz jedna większa, bardziej ucywilizowana wyspa na której znajduje się stolica - Lodowa Korona. Haldora jest boginią sztormu, i ma 100% ludności wyznawców wśród wyspiarzy.
Średnica: 14 231 km
Populacja: 3 000 000 000


Wyspy na Ibunie:
Goretia - kiedyś subkontynent, na którym znajduje się federacja Goretii, wielkiej krainy zamieszkałej przez Orki i Ogry. Goretia toczyła wiele wojen międzyplanetarnych z Wyspami Wojów z planety Kopii. Goretia zdominowała całą planetę, podporządkowała sobie inne, słabsze krainy na kontynencie w których mieszkali ludzie i elfy. Elfy zostały stracone, a populacja ludzi została wchłonięta i jest częścią Goretii. Teraz Goretia jest jedną wielką konfederacją.
Artyka - Lodowa wyspa z mroźnym klimatem, jako jedyna kraina nie została zasymilowana z Goretią. Ostatni bastion elfów, który z biegiem stuleci zawarł rozejm z Goretią. Jednak elfy bardzo się zadomowiły na lodowej wyspie i utworzyli tam własne osady.
Średnica: 17 500 km
Populacja: 12 532 000 000


Wyspy na Kopii:
Wyspy Dark - Kiedyś Wyspy Wojów (Fightera). Mini kontynent, zbiór większych i mniejszych wysepek. Wyspy te są zamieszkałe przez Avilian oraz Mortialów. Prowadziły one wojnę międzyplanetarną, oraz z tychże wysp wywodzi się wielu znamienitych naukowców oraz astronautów. Gdy jeszcze istniały pod nazwą Wyspy Wojów, państwo było nękane licznymi wojnami domowymi.
Wyspa Honoe - Kraj, wyspa o stosunkowo zróżnicowanym klimacie, na której żyje dużo różnych ras. Odbyło się tam sporo przykrych incydentów na tle rasowym. Mieszkańcy są wyznawcami Wendela, boga rozwoju. Wyspy Dark i Honoe należą do LPA. Jest to kraj o bardzo wysoko rozwiniętej kulturze i gospodarce. Kiedyś wyspa była stolicą Avillian.
Średnica: 16 214 km
Populacja: 1 021 202 000


Planeta Memphis - Skalista planeta zdominowana przez rasę Tytanoskórych. Jest ona pokryta piaszczysto-skalistą warstwą, pod którą gdzieniegdzie znajdują się wielkie, podziemne zbiorniki z zieloną, zakwitłą wodą. Obecnym królem planety jest Lord Merik, który rządzi już od 3824 roku. Merik jest z rasy tytanoskórych. Tytanoskórzy zamieszkiwali Memphis od początków Ery Światła. Lecz w pierwszym tysiącleciu technologia była bardzo licha i mieszkańcy czynili żadnych postępów, jedyne co, to rosła populacja i zwiększała się liczba plemion. Plemiona łączyły się w księstwa, jednak żadne nigdy nie było jakimś hegemonem. Planeta nie była przez nikogo odkrywana, jednak pod koniec pierwszego tysiąclecia technologia doczekała się ogromnego postępu i tytanoskórzy zorganizowali mnóstwo lotów kosmicznych. Udało im się odkryć i skolonizować fragment planety Grand Sol. Wtedy obywatele Memphis dostrzegli szansę na ogromny rozwój swojej cywilizacji i dumnie bronili swojej zdobyczy na obcym gruncie. Jednak silna grawitacja wymagała skonstruowania koordynatorów energetycznych, w których posiadaniu byli Avilianie. Avilianie kilkaset lat później odkryli planetę Memphis i zawarli z nimi układ. Jako że dostęp z Memphis do Grand Sol był najłatwiejszy z możliwych, to Avilianie chcieli się osiedlić na Memphis w zamian za użyczenie nowoczesnych sprzętów i kapitału na wyprawy kosmiczne tytanoskórych. Z czasem Avilianie stali się częścią ludów tytanoskórych i razem odkrywali Grand Sol, jednak potem nie tylko grawitacja stawała im na drodze, lecz groźna rasa minotaurów z Planet Centauriańskich, którzy rozpaczliwie szukali nowych lądów. Dochodziło do wielu krwawych walk.Za czasów Lorda Devadora Memphis rozkwitło, był to okres tzw wymiany rasowej, gdzie niektóre odkryte prowincje z nowo poznanymi rasami też wmieszały się w interesy Avilian i Tytanoskórych. Aktualnie Memphis posiada potężne siły zbrojne i współpraca władz Memphis z Avilianami wyszła im na dobre.
Tytanoskórzy są doskonałymi żołnierzami, ze względu na swoje warunki i zdolności fizyczne oraz twardą skórę.
Średnica: 92 673 km
Populacja: 3 493 200 000 000


Planeta Tejan - Częściowo zmechanizowana, skalista planeta. Mieszkają na niej różne rasy, między innymi Avilianie, Tytanoskórzy lub Mortialowie albo Iladriusowie. Bardzo dobrze rozbudowana cywilizacyjnie planeta, bardzo wysoka koniunktura miast lub osad. Tejanie posiadają multum wielkich koncernów handlowych i pod względem handlu są liczącą się na Bliskim Kosmosie potęgą. Na planecie Tejan nie ma państw ani podobnych rzeczy, po prostu Tejan składa się z seniorów którzy zarządzają danym terytorium i sługusów, którzy opiekują się daną częścią terytorium. Opiekuni są opłacani przez serniorów, senior jest swego rodzaju przełożonym opiekuna. Najwyższą władzę stanowi Wielka Rada Seniorów. Planeta wypełniona jest różnymi sztucznymi metropoliami, które były tworzone przez tejańskich inżynierów. Każda metropolia ma wysoko zaawansowany system bezpieczeństwa i kontroli otoczenia. Planeta Tejan jest jednak nadal zdobywana i przez długie tysiąclecia była ona niezajęta przez nikogo obcego, prócz rodowitych tejanów, którzy poddani zostali autocybernetyzacji. Na planecie są budowane stacje oraz sondy  kosmiczne, które okrążają przestrzeń w pobliżu planety, by lokalozować ewentualne obiekty przemierzające kosmos. Tejan jest uważana za najwyżej rozwinięty ośrodek humanoidów, zważywszy, że poza humanoidami nie ma tam żadnych dzikich gatunków zwierząt, ani roślin. Tejanie opracowali specjalne systemy energonośne, które pobierają energię z kosmosu, oraz wnętrza planety. Energetyka nigdy nie była dla nich problemem, problem był dla nich zawsze co z tą energią zrobić. Na Tejan znajduje się wielu zamożnych szlachciców Bliskiego Kosmosu, niektórzy mają bezpośredni udział w zarządzaniu Wielkeij Rady Seniorów.
Planeta nigdy nie była zdobyta, po prostu tejanie żyli swoim tempem i z każdym hegemonem Galaktyki współpracowali na zasadzie układu. Ogólnie są bardzo szanowaną nacją.
Średnica: 56 000 km
Populacja: 15 607 533 000 000


Mechaniczne Planety Tejańskie - Zbiór małych, sztucznych obiektów znajdujących się poza zasięgiem jakiejkolwiek cywilizacji, oprócz pewnych grup ludzi planety Tejan. Planety te powstały przed Erą Światła na skutek zbyt dużego stężenia Mgławicy Upadłych Gwiazd, prawdopodobnie mgławica strawiła jakiś obiekt po czym jej aktywność oddziaływania mocno się zawęziła w efekcie po przestrzeni krążyły bezpańsko gromady odpadów nieznanej materii, które w końcu doczekały się odkrycia i zbadania. Wiadomo tylko, że w Erze Światła ukształtowały się tam nieznane formy życia, które jak się potem okazało osiedliły się na dużej planecie Tejan i zaczęły majstrować przy odkrytej przez mgławicę przestrzeni. Stąd się wzięła nazwa - Mechaniczne Planety, ponieważ struktura z jakiej się one składają to zastygłe metale składające się na mechanizmy odpowiadające za grawitację. Planety te są bardzo małe, bo mają od 200 do 1000 km średnicy. Wiadmomo, że żyją tam inteligentne biomechanoidy, które rozwijają się  nieprzerwanie i pracują nad tym, by zidentyfikować właściwości mgławicy. Planety Mechaniczne są oddzielone od siebie wielkim polem siłowym, na które wszyscy mówią Piorun Tejański. Tylko tejańscy administratorzy mogą decydować, kto może prze nie przejść. Nie wiadomo kiedy pole siłowe zostało utworzone, ale nikt tego nie sprawdzał, bo jak wiadomo, ten fragment przestrzeni nie był uważany za obszar galaktyki ze względu na ryzyko zaginięcia w mgławicy. Istnienie strefy kosmicznej, w której znajduje się zbiór tych planet, daje odpowiedzi na wiele pytań, na przykład na to, że Mgławica Upadłych Gwiazd, która otacza wszystkie galaktyki i wyznacza granice, może kryć za sobą jeszcze więcej.Cały zbiór planet zamieszkały jest przez tejańskie biomechanoidy inteligentne, które bronią wstępu do swojego uniwersum. Obecnie są oni pochłonięci rozwijaniem techniki w zatrwarzającym tempie, technologia odgrywa ogromną rolę w niemal każdej dziedzinie ich życia. Najważniejszym projektem jest Piorun Tejański, nad którym cały czas pracują, oraz skuteczniejsze systemy eksploatacji energii. Gdy w galaktyce stery przejęło Imperium Valarian,  Tejanie zdążyli się już przysłużyć Królowej Galaktyki, oddali w ręce Imperium większą liczbę swoich szturmowców wojennych. Tejanie zawarli układ z lokalnym mocarstwem, który mówi, że jedna osoba może raz na miesiąc przebywać na Planetach Mechanicznych (oczywiście pierw musi stawać przed wszelakimi komisjami weryfikacyjnymi) pod eskortą tejańskich żołnierzy. Tejanie z Planet Mechanicznych oferują różne wyroby techniczne interesantom, lecz ceną za to jest energia oraz innowacyjne materiały do badania.
Planet Mechanicznych jest dokładnie 585. Nie jest wiadome, jaka jest tam populacja, lecz na pewno kilka bilionów.
Średnice planet: od 200 do 1000 km


Planety Selegant i Roselia - Dwie skaliste, dosyć ubogie planety, które zostały odkryte przez astronautów dopiero za czasów panowania Lorda Devadora. W owych stuleciach byli oni raczej sponiewierali przez silniejsze fizycznie rasy, jednak na tyle liczni, by przyczynić się do wywołania rebelianckich podrygów, które z roku na rok wzrastały rozpalając poważny bunt, który po kilkudziesięciu latach obalił Imperium Devadorii. Zamieszkałe przez rasę Mortialów - małych, białoskórych ludzików bez owłosienia, z elastycznymi rogami na ciele. Mortialowie potrafili władać magią, jedynym, najbardziej popularnym czarem jaki znali, było latanie. Jednak Mortialowie nie nadawali się zbytnio do walki lub dzierżenia oręży ze względu na swoją drobną budowę. Długo dopracowywali swoje tajniki magiczne i w końcu między trzecim a czwartym tysiącleciem nauczyli się oni budować statki kosmiczne z magicznym napędem. Są architektami wielu magicznych artefaktów, które służą do teraz nie tylko im. Roselia jest o wiele bardziej zamożna od swojego nieco większego sąsiada - planety Selegant. Planety Selegant oraz Roselia były najeżdżane przez oddziały Iladriusów z Grand Sol, lecz był to krótkotrwałę spięcia. Obecnie Mortialowie odgrywają dosyć istotną rolę w rozwijaniu instytucji magowskich w Valarian. Poza tym ich rasa czyni postępy, bowiem Mortialowie, którzy do perfekcji opanowali władanie nad grawitacją, są w stanie przemierzać kosmos bez żadnego sprzętu.
Średnice Planet: Selegant - 32 000 km, Roselia - 25 000 km
Populacja na obu planetach: 2 450 590 000 000




Planeta Saridia -  Ciało niebieskie stworzone z kosmicznej specyficznej struktury - sarionit. Mówi się, że struktura ta to efekt jakiegoś naturalnego działania w kosmosie. Nic bardziej mylnego, sarionit powstał za sprawą kreatorów z poza Bliskiego Kosmosu. Sarionit, jest skomplikowanym oprogramowaniem, które porozumiewa się z każdą inteligentną istotą, która jest w pobliżu. Wiadomo tyle, że gdy zanurzy się jakąś materię w tym specyfiku, to owa materia rozmywa się przybierając rozmyty kształt, którego nie można do niczego porównać. Sarionit zachowuje się w większości kontaktów (zanurzeń) podobnie, nawet w przypadku magii. Sprawia to, że Saridia teoretycznie jest niezniszczalna. Kolejną właściwością tej struktury jest brak konsystencji, jest to po prosu wibrująca wiązka słabego światła, nie działa na nią żadna grawitacja. Wyglądem przypomina przyciemniony obłok mrygających gwiazd. Przebywanie w pobliżu sarionitu bez zabezpieczenia powoduje zlasowanie świadomości i zmysłów.

Planetę Saridia odkryto w drugim tysiącleciu Ery Światła, lecz niemożliwe było odwiedzenie jej bez odpowiedniego sprzętu. Wymagane zabezpieczenie opracowano dopiero pod koniec trzeciego tysiąclecia. Jednak na planecie jest życie! Sarionit tylko w niektórych miejscach na kilkaset kilometrów nad lądem wytwarza specjalny klosz ze zwykłej skały kosmicznej, który wielokrotnie testowano i może wytrzymać jedynie kilka ton. Gdy waga zostanie przekroczona, klosz znika i pojawia się gdzie indziej. Kloszów oczywiście jest kilka. Znaleziono na to receptę, za pomocą magii oraz koordynatorów grawitacyjnych zminimalizowano wagę materiałów, z których stworzono budulce na miasta. Dzięki owym zabiegom zamieszkały tam cywilizacje z Dalekiego Kosmosu i można uznać planetę za zdobytą. Jednak klosze po kilku latach zanikały i kosmici z DK musieli się przemieszczać. Jednak na planecie w końcu zlokalizowano duży fragment skalistej powierzchni, który nie został całkowicie rozmyty przez sarionit - prawdopodobnie planeta kiedyś miała zderzenie z jakąś potężną asteroidą. I tak narodziło się życie na Saridii, które i tak było najtrudniejsze jeśli chodzi o warunki stwarzane przez strukturę planety. Gromadziło się tam sporo kolonizatorów z poza BK, w końcu władzę przejął tam tajemniczy Lord Slader. O Lordzie Sladerze nie wiele było wiadomo przez długi czas, jednak pod koniec drugiego tysiąclecia nawiązał stosunki dyplomatyczne z Iladriuskimi włodarzami z Grand Sol, jednak są one owiane tajemnicą. Jednak Lord Slader czuje jakąś minimalną odpowiedzialność i w imieniu swoich sługusów wspiera zbrojnie Królów Galaktyk, pomimo tego, że najchętniej zniósłby ten status i ograniczył każdemu władzę do maksimum jednej planety. Saridia jest jedną z największych planet Bliskiego Kosmosu. Posiada wielką orbitę, wokół której krążą małe planetoidy skaliste.
Średnica: 2 435 000 km
Populacja: 90 302 920 000

Ostatnio edytowany przez Viestun (2015-07-13 18:35:40)