RPG

Przytaknęli jednak nie widzisz aby brali ze sobą jakich kol wiek broni.
Blondyn ukłonił się i melodyjnym głosem o dziwnym akcencie wycedził.
-Jam jest Fran-sua człowiek z pospólstwa chcący pomagać zakonowi. Jeśli mamy wyruszać muszę dostać uzbrojenie Mój dowódco. Mianowicie jakiś skórzany pancerz i miecz jednoręczny. Długość ostrza nie ma znaczenia. -ukłonił się.
Za niego wypchnął się olbrzym. Jednym ruchem przesunął Fran-sua na bok i stanął przed tobą. A y spojrzeć mu w twarz musisz zadrzeć głowę.
^Jestem Bill z plemienia "Jednookich Wron". Przybyłem prosić zakon o pomoc jeśli mi zagwarantujesz, że dostanę audiencje u kogoś ważnego będę podążał za Tobą. -chwycił się pod boki. -Moje rzeczy zostały skonfiskowane przez "Kwatermistrza". Przynajmniej tak mówili na niego. Jeśli je odzyskasz będę gotów. A w areszcie jest Edward  Nyugath. Nie wiem co tam robi ale jest zdolny. Uniknął każdego mojego ataku. Co mnie cholernie wkurwiło. -uderzył w pięści a grzmot poniusł się po obozie.
*Tak tak tak. Adolf bierz ich jak chcesz ale podpisz to. -podał ci pismo przydzielenia ich do Ciebie.

-Tak jest taki. Jednak za unikanie służby ma iść pod sąd zakonny. -podrapał się po brodzie. -W sumie. Tych dwóch też miałem w areszcie przez chwilę. Jednak mieli wybór służbę albo szafot. Nyugath nie chce służby więc czeka go szafot. Jednak nie ze mną rozmawiaj tam jet szeryf Rafael. On odpowiada za więźniów. -pokazał go palcem i odszedł.
Pozostali dwaj za Tobą stoją w milczeniu.

Szeryf wstał i spojrzał na ciebie krytycznie.
-Jak ty sie do mnie odnosisz zakonniku? -spytał nieco wzburzony. -Jako szeryf zakonny jestem na równi kapitanowi a jeśli chodzi o więźniów tylko Namiestnik lub Generał mogą mi rozkazywać. Mimo iż trwa kryzys łańcuch dowodzenia musi zostać zachowany. A teraz wyjdź i przyjdź jak Tyr przykazał. -usiadł plecami do ciebie.

-Ja mam rozkazy. I jeśli nie masz rozkazu o ich wydanie nie oddam Ci ich. Twoja postawa mi sie nie podoba jako zakonnika. jednak jako człowiek myślisz jasno. Dla tego też dam Ci szansę. Widzisz jest próba walki aby każdy więzień mógł wyjść. Jednak ... -wziął Cię na stronę i ściszył głos. -Walczy się z "Psem". To pupilek jednego z sierżantów. Tępy jednak silny. Jeśli chciał byś kogoś uratować musiał byś z nim wygrać walkę. Proste co? -poklepał Cię po ramieniu i wrócił do swojej pracy.

-No trzymaj sie. -pomachał Ci na pożegnanie i chwilę potem wybuchną śmiechem.
Bil wzruszył ramionami i poszedł za Tobą bez słowa.
Fran-sua natomiast obdarzył Cię dziwacznym spojrzeniem i po westchnięciu dogonił.
-Po co idziemy do zbrojowni? -zapytał w połowie drogi.
Minęliście bramę. Za nią stos poległych wznosi się na jakieś 3-6 stóp wysokości. Dużo Zielonych templariuszy krząta się tam a koło nich Ci w Czerwono-czarnych szatach.
Patrole w korytarzach wznowiono z podwójną ostrożnością. Przy każdej kontroli są podwójnie czujni. Czegoś lub kogoś szukają.
Kiedy dotarłeś natomiast do zbrojowni jest ona oblegana przez liczną rzeszę braci zakonnych. Jesteś w długiej kolejce tuż za windami. Przed Tobą jest 30 mężczyzn.

Czekaliście dość długo każdy przychodził rozkazem i zabierał dość dużo broni i pancerzy. Z tego co widziałeś mało kto brał tarcze. Widocznie w walce z takim przeciwnikiem były nieporęczne lub nieskuteczne. Głownie młoty dwuręczne oraz ciężkie jednoręczne buławy były zabierane z zbrojowni. Dostrzegłeś tylko przez mrugnięcie oka jak w oddali jeden z Czarnych Templariuszy z rozdartym pancerzu niósł za nogę jakieś zmasakrowane ścierwo.
Nie wyglądało ciekawie. Jego ciało bardziej przypominało owada niż człowieka. A zielona posoka ciągnąca sie za nim utwierdziła Cię w przekonaniu, że am na dole jeszcze walczą z tymi potworami. A co najlepsze prawdopodobnie z nimi wygrywacie. Co daje Kopalni szanse na przetrwanie tej czystki.
Kiedy nadeszła twoja kolej stanąłeś przed wielkim rudowłosym mężczyzną posturą przypominający bardziej olbrzyma niż człowieka.
-Co potrzebujesz i czy masz na to rozkaz? Jeśli nie masz nie wiele będę mógł dla Ciebie zrobić żołnierzu. -jego piwne oczy bacznie Ci się przyglądają.
Pozostali Twoi podopieczni milczą prawdo podobnie z podziwu lub przerażenia.

Kwatermistrz popatrzył na papiery po czym oddał Ci je.
-Wyglądają w porządku. Jednak nie ma czegoś takiego jak podstawowe wyposażenie. Każdy templariusz w tej kopalni ma pancerz i broń indywidualnie dobraną do jego możliwości aby zwiększyć jego skuteczność w boju. Was nie miałem na liście wiec trzeba będzie dopasować zbroje. -Bartius!!! -ryknął niemal tak głośno, że musiałeś zatkać uszy mimowolnie.
Po chwili za magazynów wybiegł murzyn wysoki na niemal 7 stup. Poza fartuchem nie ma na sobie nic. Jego mięśnie prężą się bezwiednie. Prawdo podobnie z wysiłku jakiemu nie dawno były poddawane.
*Słucham panie. -skłonił sie przed kwatermistrzem.
-Zaprowadź tą grupę do magazynu 5 i niech wybiorą co im jest potrzebne. Odpowiadasz za poprawki ich zbroi. Jeśli zbroja zawiedzie z przyczyn innych niż ich głupoty czeka Cie wbicie na pal wedle naszych reguł. -murzyn drgnął a kwatermistrz położył mu dłoń na ramieniu. -Ja mam wiarę w Ciebie jesteś u mnie na czeladzi już 6 lat Bartius. Ufam, że mnie nie zawiedziesz. -ponownie się uśmiechnął.
*Nie Panie. Skąd bym śmiał. -wyprostował się. -To dla mnie życiowa szansa. Nie zmarnuje jej. -uścisnął dłoń kwatermistrza. -Proszę panowie za mną. -ruszył w stronę magazynów.