RPG

Las szumi smętnie. Liście klonu i kasztanowca fruwają na wietrze. Droga jest spokojna a liczne ptactwo wyćwierkuje piekną melodię. W oddali słychać tęten przebiegających jeleni. W oddali widziałaś przebiegające dziki. Samotna wędruwka przez tą puszczę z drzew liściastych nie jest niczym pocieszającym. Nogi cię bolą od marszu a prowiantu i wody starczy ci przy dobrym racjowaniu do pojutrza. Potem będziesz musiała uzupełnić zapasy.
Idziesz przed siebie pokonując cenne kilometry a dzień powoli kończy sie a ty czujesz się zmęczona.
W oddali usłyszałaś samotne wycie wilka. To zły znak. W lesie nawet samotny wilk to śmiertelne zagrożenie.

Do póki sił ci straczyło podążałaś przed siebie jednak po niespełna godzinie znużenie i trud podruży dał o sobie znać. Jesteś głodna i spragniona. Zaczełaś wieć szukać schronienia na noc.
Po kolejnej godzinie znalazłas je. W strym pniu dębu była dziupla tak duża abyś mogła w nią wejść. Jednak musisz wspiąć się do niej.
Myśli o siostrze dodają ci sił ale musisz teraz myśeć o swoim bezpieczeństwu. Wycie jest coraz blizej to zły znak.

Idziesz kolejny dzień zmęczenie narasta a zapasy szybko się kurcza. A do tego noce kiedy medytację przerywają ci wilki. Kolejnego dnia zapasy wynoszą zaledwie parę kesów lembasa i kilka łyków wody w bukłaku. Wody starczy ci do końca dnia a posiłek jeszcze przez dwa. Swoją drogą po drodze nie widziałas nikogo nie licząc jakiegoś szkieletu opartego o drzewa do połowy obgryzionego przez drapieżniki i padinożerców.
Wiatr sie zmaga a pierwsze cięzkie krople deszczu uderzają w poszycie lasu. Co niektóre docieraja do dna lasu mocząc cię. Po zaledwie dwuch godzinach jesteś przemoczona cała i trzęsiesz się z zimna. Jak tak dalej pójdzie zachorujesz lub umrzesz z pragnienia . W najlepszym wypadku zjedzą cie wilki.

Ostatnio edytowany przez Ziutek (2015-05-13 10:38:40)

Nie słyszysz nic poza szumem drzew i wiatru na zewnątrz. po odgłosach zgadujesz, że ulewa nie dała za wygraną. Dzięki  zdolności nasłuchiwania wyodrębniłąś pojedyncze dzwięki i odkryłaś, że w okolicy jest ktoś stoi na zewnątrz na deszczu. krople odbijają sie od niego dla tego wiesz, że tam ktoś jest. Jednak jeśli chodzi o ból jest mniejszy niż sie spodziewaaś.
Masz dziwne wrażenie, że za bardzo jest nieśmiały a ty jesteś naga. Dzięki sztuce uwodzenia mogła byś go uwieść i wykorzystać do swoich celów. Faceci dla pięknej kobiety zrobią wiele. A ty masz wspaniałę ciało jak na elfkę przystało.
Zaburczało ci w brzuchu głod i pragnienie przypomniało o sobie.

Ostatnio edytowany przez Ziutek (2015-05-17 00:14:11)

-Jestem mężczyzną nie przywykłym do towarzystwa a tym bardziej do towarzystwa kobiet. Poza tym lepiej będę się czuł jak się okryjesz. - poszperał przy pasie przez chwilę po czym dał ci jakiś pend. -To Balska pęd rośliny zawierającej dużo wody. Ugasi ci pragnienie i spowoduje, że poczujesz się lepiej.
Popatrzył ci w oczy a potem z nienacka usiadł na skaju posłania.
-To nie moja sprawa ale przez cały czas kiedy leżałś nieprzytomna a twoje ciało trawiła gorączka mamrotałaś przez sen. "Siostro". Nie wiem co się stało i nie powinno mnie to interesować jednak wydaje mi sie, że stało się coś strasznego a ty jesteś bardzo związana emocjonalnie z siostrą. - popatrzył na ciebie a jego oczy promieniowały niezwykłym blaskiem.
Na zewnątrz rozległ sie potężny grzmot, który zatrząsł drzewami na których jest chatka. Błysk przeciął czerń nocy rośwoietlając okolice. Dzięki temu dojrzałas coś.
Coś co cię bardzo zaniepokoiło. Mianowicie jakieś cienie na horyzońcie. Jedyne co przyszło ci do głowy to zarys gór. A jak dobrze pamiętasz góry były blisko moża jednak tam gdzie może tam i magowie oraz piraci. A to oni byli po stronie Gardara.

Uśmiechnął się i położył Ci dłoń na głowie.
-Musisz bardzo kochać siostrę. – poczochrał Ci włosy po czym wstał.
Podszedł do ściany i zaczął szeptać coś.
-„Toth Amth Marthurth Yunkh Dergh Amurth”. – po czym pod sklepieniem wzleciała mała niebieska kuleczka rozjaśniająca pomieszczenie lekką błękitną poświata.
Z tego co Ci wiadomo nie wypowiedział on inkantacji magicznej ani innych słów mocy. Te słowa to po prostu starożytna elfia mowa dzikich elfów uznana za mowę straconą.
-Twoja siostra żyje tak długo jak w to wierzysz. Pomogłem Ci bo taka mam misję. Mówiłem Ci. Nie zostawię żadnego podróżnego bez pomocy. Jednak jak mam być szczery w pojedynkę nie podołasz temu zadaniu. Nie jesteś wojowniczką ani magiem. Widziałem to. Jak byś była jednym lub drugim nie musiał bym Ci pomagać. – podszedł do łózka i znowu Cię poczochrał z uśmiechem.

Uśmiechnął się po czym opuścił pomieszczenie w którym leżałaś.
Przez kilka dni go nie widywałaś za dużo. Przynosił Ci tylko posiłek i wodę oraz zmieniał opatrunki. Rana goiła się szybko. Po niecałym tygodniu byłaś na tyle wypoczęta abyś mogła wyruszyć w podróż.
-Jeśli jesteś gotowa możemy ruszać? - uśmiechnął się i podał ci dłoń.
Kiedy to zrobił poczułaś ukłucie a potem obraz się rozmazał i zasnęłaś. Jak otworzyłaś oczy byłaś oparta o drzewo a obok ciebie leżało ubranie ładnie złożone, bukłak z wodą, kilka lembasó i coś jeszcze. Małe zawiniątko.