RPG

Młodziak zachwiał się i upadł. Wszyscy widzący syknęli niemal jednocześnie.
-Uciekaj jeśli życie Ci miłe!!!-po czym zasłonił Cię własnym ciałem.
Rozległ się huk a potem kula przeszyła ramię mężczyzny. Krew trysnęła Ci na twarz.
-Agh!!!-przyłożył dłoń do rany. -Śpiesz się. Inaczej zginiesz.-po czym popchnął Cię.
Padł strzał kilkanaście centymetrów na prawo od Ciebie. To dało Ci do myślenia. Na razie jeden strzelec poluje na Ciebie.
Młodzieniec tarza się na ziemi trzymając się za twarz.

Pozycja strzelca jest Ci nieznana a owoc naprawdę działa biegnąc ile masz tylko sił w nogach nie czujesz się też wielkie podniecenie a krew szybciej krąży Ci w żyłach nie tylko z powodu adrenaliny.
Po chwili padł strzał lecz bardzo nie celny na szczęście dla ciebie lecz mniej szczęśliwy dla jakiegoś przechodnia w sztach tego samego koloru co Ty aktualnie masz. Jego głowa eksplodowała tuż po trafieniu. A to dało Ci do myślenia i dodatkowo przyśpieszyło Twój bieg.
Kolejni strzał padł chwilę później kula utkwiła w budynku nieopodal miejsca gdzie przebiegałeś. Jest większa i nie eksplodowała.
Teraz jesteś pewny. Strzelców jest kilku i każdy używa innej amunicji.
Kolejny strzał nadszedł z przed siebie kiedy byłeś blisko lasu. Kobieta w bieli strzelała z małego pistoletu. Nawet z wyostrzonymi zmysłami nie udało Ci się uniknąć pocisku. Jakie było twoje zdziwienie kiedy dostałeś z jakieś igły z małym pojemniczkiem.
Niebieski płyn powoli wchłania sie w twe ciało lecz kiedy wyrwałeś igłę odruchowo w kontakcie z powietrzem zapłonął.
A twoje plecy stanęły w płomieniach.
-To kara za oszpecenie jednego z naszych. Wiec i my oszpeciliśmy Ciebie. Następnym razem kiedy sie tu pojawisz zostaniesz zabity. Twoja obecność w tej wiosce jest niemile widziana. -kobieta rzuciła broń i odwróciła się do Ciebie plecami bez strachu, że strzelisz.
Czujesz niemiłosierny ból kiedy ogień pali twoje ciało jednak nie rozprzestrzenia się a po chwili gaśnie jednak pieczenie pozostało. Kiedy dotknąłeś ubrania ze zdziwieniem odkryłeś, że jest całe.

Podniosłeś broń jednak widzisz, że to broń typu jednorazowego użytku. Lufa jest popękana jednak istnieją szanse że zdolny rusznikarz zdoła ją otworzyć bez jej planu.
Rana daje o sobie znać coraz bardziej ból jest nie do zniesienia. Bez opatrzenia rany może wdać się zakażenie a to może być bardzo niebezpieczne dla Twojego życia.
Przez tydzień samotnej podróży w bólu i pełnym niepokoju o swoje życie dotarłeś do jakiejś osady.
Jest w niej kilku mieszkańców prawdo podobnie to drwale sądząc po toporach przy ich pasach.
-Witaj podróżniku wyglądasz fatalnie. Z daleka podróżujesz?-wyciągnął do Ciebie pokrytą odciskami potężną dłoń.
Za nim stoi jeszcze dwoje wielkoludów. Patrzą na Ciebie z bardzo smutną miną. Siedzący przy ognisku drwale jedli własnie jakieś pieczone mięso. Jeden w milczeniu podał jakiś kawałek drwalowi siedzącemu najbliżej was. Stojący za drwalem z, którym rozmawiasz wziął kawał mięsa i podał Ci.
-Jedz wyglądasz mizernie.-podał Ci mięso. -Przynieście cebrzyk musi być spragniony.-jeden z siedzących przy ognisku podniósł się i poszedł za wzniesienie.

Starannie spakowałeś rzeczy jednak zapasy nieco Ci się uszczupliły przez ubiegły tydzień.
Strawa smakuje znakomicie mimo, że to prosta zupa z wkładką mięsną jest ciepłą i bardzo rozgrzewa Twoje obolałe ciało.
-Walki zawsze są paskudne i nieprzewidywalne. To cud, że nas spotkałeś młodzieńcze. Jeszcze doba i byś nas nie zastał w tym miejscu. Mieliśmy zmienić miejsce wyrębu aby nie zdewastować tej okolicy za bardzo. Teraz jedz powoli tu jesteś bezpieczny. -położył Ci swoje wielkie łapsko na ramieniu.
Kolejny drwal kiedy powiedziałeś o ranie wstał i podszedł. W ciszy obserwował ranę po tym jak zdjąłeś koszulę.
*Wygląda źle. Wręcz tragicznie. Rana jest oropiałą i do tego poparzenie już się goiło. Blizna będzie niczym napiętnowanie. Jednak bardziej mnie niepokoi to co jączy sie z rany. -dotknął palcem rany a ty podskoczyłeś  z bólu.
*Musisz udać sie do cyrulika ja ją tu tylko opatrzę ale więcej nie będę mógł dla Ciebie zrobić. -po czym poszedł po torbę.
Przyszedł po chwili i zaczął przemywać ranę. Piekło bardzo a do tego poczułeś jak coś poza wodą cieknie Ci po plecach.
Po chwili włożył nóż myśliwski do ognia.
*Najlepszy sposób to wypalić paskudztwo to zniweluje dalsze owrzodzenie rany. Bez tego możesz nie przeżyć długo jak zakażenie się rozprzestrzeni. Potem tydzień przyjmowania ziół i powinno minąć najgorsze. -uśmiechnął się i sięgnął po nóż.
Patrzy na Ciebie w oczekiwaniu na decyzje. A pozostali drwale patrzą ze smutkiem na Ciebie.

-Nam nic nie potrzeba. jesteśmy prostymi chłopami. Dobre słowo wystarczy za dobroć. -mężczyzna podał Ci rzemień z kieszeni.
*To lepsze od płaszcza chłopcze. Weź nie krępuj się. Sami korzystamy z podobnych metod. -poklepał Cię lekko po ramieniu.
Kiedy rozgrzane ostrze przypaliło Ci skórę krzyknąłeś mimo rzemienia po czym straciłeś na szczęście przytomność.
Kiedy otworzyłeś oczy czujesz ból na plecach a nad tobą klęczy mężczyzn, który przypalał Ci ranę rozgrzanym ostrzem noża.
*Całe szczęście, że straciłeś przytomność. Rana pękła niczym kleszcz kiedy go się zgniata w palcach. Ropień rozlał się infekując tkankę. Obawiam się, ze stało sie najgorsze Twoja krew została zainfekowana. A ziółka mogą tylko spowolnić rozwój infekcji lecz nie zahamować go. -zrobił smutną minę po tych słowach i wstał aby po chwili ukucnąć i dać Ci się napić jakiegoś śmierdzącego naparu. -Pachnie źle ale smakuje jeszcze gorzej. To napar z rumianka, czystka i owocu Kiduku(coś jak mniszek lekarski tylko 20 razy mocniejsze). Pij powoli. Jest ciepłe. -podał ci gliniany kubek.
Pozostali już zebrali sie do wyrębu a jedynie na polanie przy ognisku zostałeś Ty i ten sympatyczny drwal znający się na ziołach i sztuce medycznej..

-Jesteśmy wolnymi strzelcami, żyjącymi z dala od wioski czy miasteczek. Jednak teraz Ira potrzebuje drewna i zatrudniła nas jako jednych z wielu drwali w tym klanie. Dobrze płacą a terminy są odległe tak wiec mamy czas na transport drewna po przez spływ Żółtą rzeką.- uśmiechnął sie triumfalnie pełen dumy ze swojej pracy.
Sięgnął do Twojego koszyka i poczęstował sie czymś z grzeczności raczej niż z głodu. Po czym ewidentnie nad czymś się zamyślił.
Czujesz gorycz naparu oraz pieczenie i ból na plecach. Każdy nawet najmniejszy ruch jest dla Ciebie teraz męczarnią. Skóra ściągnęła się od oparzeliny na plecach co bardzo chwilowo ogranicza Twoje ruchy.

-Dobrze. Jednak będzie Cię to kosztować. Jakieś 5 Bursztynowych Piór. Jednak nie puścimy Cię samego. Jest to zbyt niebezpieczne jak dla jednej osoby. Tringh, ten co na początku z Tobą na początku rozmawiał popłynie z Tobą. Przy okazji przewiezie z Iry zapasy leków i innych najpotrzebniejszych rzeczy. -ponownie się zamyślił.
Jednak po chwili uśmiechnął się i wyciągnął pióro i kałamarz. Po czym sięgnął po pergamin i zaczął coś notować. Po czym podał Ci pergamin.
Na pergaminie jest prymitywna mapa rzeki oraz zaznaczone najniebezpieczniejsze miejsca oraz opisane jest co w tych miejscach występuje.
-To powinno pomóc w podróży. Tyle mogę zrobić na czas obecny. -po czym podszedł do ogniska i zaczął mieszać w nim patykiem. Snop iskier uniósł się ku niebu a w oddali z głośnym hukiem runęło drzewo.